Waarom wil iedereen huilen op de dansvloer?
- Nieuws
- Waarom wil iedereen huilen op de dansvloer?
Normaal is het gescheiden: emotioneel zijn en losgaan op de dansvloer. Maar steeds meer artiesten zijn de twee tegenwoordig aan het mengen. Vorig jaar was het grootste voorbeeld hiervan natuurlijk Charli XCX haar culturele reset 'BRAT'. Maar dit fenomeen komt al langer voor en lijkt dit jaar dubbel met volle kracht verder te gaan.
Een twerk en een traan
Het meest recente verschijnsel is misschien wel het nieuwe album van Reggaeton-artiest Bad Bunny. DeBÍ TiRAR MáS FOToS (vertaald: "ik had meer foto's moeten maken") biedt naast de verwachte dansvloer bangers, ook alle vragen waar Bad Bunny tegenwoordig mee zit. Het merendeel slaat op de vewarrende situatie in zijn thuisland Puerto Rico in verband tot Amerika.
Het album zit vol salsa-samples en emotionele momenten. Met als hoogtepunt de track 'DtMF' (een afkorting van de albumtitel), die nu op TikTok helemaal viraal gaat. Het is een dansbaar, maar emotioneel nummer waarin Bad Bunny de luisteraar maar één ding op het hart wil drukken: om in het moment te leven en foto's te maken om de herinneringen voor altijd vast te kunnen houden. Gebruikers van de app hebben een trend gestart waar ze foto's van dierbare overleden familieleden of huisdieren delen. Tot grote emoties bij de zanger zelf.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Maar het komt, naast dit album, steeds vaker voor dat standaard "party-artiesten" ineens een omslag maken naar introspectieve dansvloerkrakers. Vorig jaar was heel de wereld in de ban van 'BRAT'. Tussen alle drugsreferenties en glooiende zelfvertrouwen, zat een zangeres met een klein, onzeker hartje. En deze tracks waren niet minder dansbaar, denk aan 'Apple' (een song over het immigrantentrauma wat ze van haar ouders heeft meegekregen) en 'Girl, so confusing' (over een vervallen vriendschap).
Maar ook in genres als drum & bass beginnen artiesten steeds meer te experimenteren met inteime gevoelens delen. Kenya Grace, die doorbrak met haar hit 'Strangers', leeft op haar debuut-EP The After Taste door een gebroken relatie en probeert de stukjes aan elkaar te plakken en te ontdekken waar het fout ging. En Nia Archives duikt op Silence Is Loud ook opnieuw in een zee vol gevoelens. Beide worden begeleid met doordenderende drum & bassbeats, waardoor jij ongegeneerd kunt huilen op de dansvloer.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Geschiedenis
Maar dit is een langer lopend fenomeen. Misschien wel het bekendste fenomeen is ABBA. En hoewel er overduidelijk verdrietige nummers van ABBA zijn (ahem, 'The Winner Takes It All'), zit het bij de Zweedse band toch meer in de muziek an sich. De nummers lijken simpel, maar dragen allemaal muziektheoretische complexiteiten die extra lagen aan emotie toevoegen. Door bijvoorbeeld mineur-muziek te gebruiken bij teksten die peppy klinken.
Veel meer dansbare tracks hebben, in tegenstelling tot hun sound, een verdrietige betekenis. Een paar bekende voorbeelden zijn de hartenpijn-hit 'Believe' van Cher, relatiebreuk banger 'Hey Ya' van OutKast, of de gepast getitelde 'Crying At The Discoteque' van Alcazar. Of al het werk van Oscar and the Wolf, wat altijd wordt beschreven als "huilen op de dansvloer".
Noodzaak
Waar komt toch de noodzaak vandaan, om vandaag de dag emoties en dansen te combineren? Denk even terug aan 2020, vijf jaar geleden ging heel de wereld op slot vanwege het coronavirus. Clubs waren dicht, mensen konden elkaar niet opzoeken en we raakten elkaar uit het oog. Artiesten die toen al dance-muziek maakten (denk aan Fred Again.., The Blessed Madonna, etc.) begonnen steeds meer hun vraagstukken over eenzaamheid, clubcultuur en knaldrang met hun beats te verweven.
Maar ook dichterbij, in dit kleine kikkerlandje, heeft het genre een dikke opzwiep gekregen door Joost. Met zijn open blik en Hardcore invloeden liet hij menig festival dansen en bracht hij Europa afgelopen jaar bij elkaar tijdens het Songfestival. Maar daarvoor ook al bij 'Wachtmuziek', waar hij onder andere zijn relatie met zijn overleden ouders bezingt. Het is duidelijk dat deze heftige emoties goed samengaan. En het is mooi om te zien dat artiesten zich steeds kwetsbaarder durven open te stellen, waardoor de dansvloer een inclusieve plek blijft voor liefde en samenkomst.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.