Rob reports

Diep in de nacht, tussen slaap en radio door, wist Rob nog even zijn ervaringen van de laatste dagen van zich af te schrijven.Het bezetten van het glazen huis is tot nu toe een grote trip. Vorige edities was ik veroordeeld tot het consumeren op afstand maar dit jaar mag ik figureren in dit enorme mediacircus.

De sfeer die ik als kijker en luisteraar oppikte blijkt nu in de praktijk realiteit te zijn. Alles gaat in sneltreinvaart voorbij en tot enige vorm van reflectie kom je nauwelijks, al proberen Michiel, Gerard en ik nooit te vergeten waar we het voor doen.

Dubbel gevoel
Het blijft een schril en wellicht een beetje dubieus contrast. Wij zijn hier ons feestje aan het vieren, maar de reden van deze bijeenkomst is allesbehalve feestelijk.

Ik geniet enorm van de energie geschonken door mensen die er allemaal van overtuigd lijken dat schoon drinkwater niet voor iedereeen op de wereld vanzelfsprekend is.

Het geld stroomt binnen om deze ongelukkige beeldspraak maar te gebruiken. Dat is de ultieme reden dat er nauwelijks een spoor van slijtage waarneembaar is.

On The Nightshift
Bij vlagen is de sluipmoordenaar de vermoeidheid. Soms mag je na een uitzending van een uur of 4 die tot 6 uur 's nachts duurt en die wij de graveyard shift noemen gewoon weer vanaf een uurtje of 10 's ochtends verder gaan waar je gebleven was. Kan wel eens tot vorm van raaskallen lijden.Maar voor één keer met excuus.

Ik klop heel heel hard af maar so far so good.

Bezorgt u ook?
Het gebrek aan voedsel heeft ook (nog?) niet echt aan me gevreten. We krijgen compenserende sapjes en die stillen de honger wel een tijdje. Meestal is er alleen de onvermijdelijke trigger van de dagenlijks terugkerende humoristen die demonstratief met een grote grijns een bak patat met zak en al voor onze neus op staan te knagen. (terwijl ik dit schrijf schuift iemand in onze brievenbus een menukaart van de Japanner binnen compleet met een bordje geserveerd).

Trillende bovenlip
Ik ben benieuwd hoe de paar laatste dagen gaan bevallen. Als ik Gerard Ekdom mag geloven dan schijnen je emotie's op de finaledag met je op de loop. Het schijnt dat slechts het opsteken van een hand van Guus Meeuwis al genoeg is voor een enorme jankpartij.

Hoe het ook gaat verlopen, ik ben trots er trots op dat ik met onbelangrijk werk een keer iets belangrijks kan doen.

Inzamelen voor schoon drinkwater.