3voor12: Het angstaanjagende specialisme van platenzaak Rush Hour
- Nieuws
- 3voor12: Het angstaanjagende specialisme van platenzaak Rush Hour
"Zal ik het je even laten zien?" Antal Heitlager staat in de deuropening van zijn winkel aan de Spuistraat in Amsterdam. Nee, niet dat kleine winkeltje op nummer 98, maar op nummer 116, precies 70 meter verderop. Al een jaar of vijf, zes is Rush Hour op zoek naar een volgende stap, een groter pand. Overal in Amsterdam werd gezocht, ook buiten het centrum, want de echte muziekliefhebber is vast bereid om iets verder te fietsen. "Tot ik The Gaslamp Killer in een interview op 3voor12 hoorde zeggen dat Rush Hour zijn enige houvast in Amsterdam is: rechtdoor het station uit. Hij noemde het een thuishaven, veilig. En toen diende zich dit pand aan, in dezelfde straat."
Donker hol
Voor liefhebbers van elektronische muziek is Rush Hour al jaren een begrip. De winkel is dan wel klein, maar staat bomvol vinyl. House, techno, disco, maar ook bijzondere collecties Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse muziek, krautrock, soul. Nederlandse labels als Delsin en Dekmantel zijn er ruim te vinden, een reissue van Fingers Inc geldt er als een schat, en aan de muur hangen kleurrijke hoezen van totaal onbekende disco en afrobeat-releases. Nu ineens is er dus ruimte, te beginnen bij een enorme etalagekast waar je niet omheen kunt als je het pand binnen stapt.
"Er zat altijd een drankhandel in. Hier kochten we het bier als we een instore hadden. Het was altijd een donker hol, deze winkel. Deze pilaar zag je niet, die hebben we hersteld. Het plafond was laag, de ramen waren helemaal dichtgebouwd met houten etalages. De kozijnen hebben we nieuw gebouwd."
Het is een enorm verschil met het nauwe, oude hok waar Rush Hour sinds 1997 in huisde. Het was er zo krap dat een deel van de voorraad op de grond onder de bakken stond. Een ander deel stond zelfs boven, buiten bereik van het winkelend publiek.
Hunee & Antal
Antal vertelt in het interview op 3voor12 over zijn muziekreizen naar Zuid-Amerika, over de ontdekking van een bijzondere Japanner met een felgekleurd overhemd, en over de magie van de dansvloer. We zagen hem de laatste jaren vooral optreden met Hunee, een Duitser die via Los Angeles in Amsterdam belandde en een bijzondere klik met Antal heeft. Ze braken door op Lowlands 2014, waar ze de X-Ray tent op zijn kop zetten met disco, house en Afrikaanse muziek, vooral tracks waar je nog nooit van gehoord hebt.
"Na Lowlands had iedereen het over het laatste stuk van Hunee en mij samen, maar minstens zo belangrijk voor mijzelf was het begin. Ik was net terug van vakantie in Lissabon, met een hele stapel Afrikaanse muziek die ook voor mij nieuw was. Dat is het ultieme: muziek kopen, twee dagen later draaien voor duizend man en zien dat iedereen het precies zo ervaart als jij. Wat dat betreft is dj’en gevaarlijk: je hebt er altijd een dansvloer voor nodig. Soms lukt het ook niet helemaal, dan voel je je als een voetballer op leeftijd die de bal niet meer weet te raken. Vroeger, meer in het begin van mijn dj-carrier, stond ik bijvoorbeeld wel eens in de bovenzaal van Paradiso met iemand als Joe Claussell beneden als main act. Dan hoef je maar een verkeerde plaat te draaien, of de mensen haken af. Op zo’n avond draaide je wel een paar keer de zaal leeg. Het was een goede leerschool, want zo leer je echt medley-draaien: elke minuut moet er iets gebeuren om de mensen bij je te houden. Als dat lukt, dan is het druggy en verslavend."
Het hele interview met Antal lees je op 3voor12.