Zo kijkt een 16-jarige met 700.000 Instagram-volgers naar de wereld
- Nieuws
- Zo kijkt een 16-jarige met 700.000 Instagram-volgers naar de wereld
"Ik heb er nooit een probleem van gemaakt om me bloot te geven op internet."
Om de drie dagen een foto plaatsen, dat is het streven van Annegien Schilling uit Utrecht, op Instagram beter bekend als Fetching Tigers met ruim 703K volgers. Eén dag voor het maken van de foto, nog een dag voor het bewerken en dan een rustdag, als alle social media uit gaat.
Van gedachten wisselen
Hoewel ze haar foto’s hevig bewerkt, raakt Annegien geïnspireerd door de (offline) wereld om haar heen. Zodoende is ze de ideale figuur om met ons van gedachten te wisselen over haar online imago, het contact met de realiteit en de aantrekkingskracht van social media.
Een foto die is geplaatst door Annegien (@fetching_tigerss) op 12 Feb 2016 om 11:54 PST
Hoe ben je op Instagram beland?
"Eind 2012 heb ik Instagram gedownload. Twitter was niet echt iets voor mij. Een beetje grappige zinnetjes typen, daar had ik gewoon niet zo veel mee. En tja, op Facebook zaten mijn ouders, dus dat vond ik niet zo leuk.
Op Instagram daarentegen zat nog niet echt iemand, het was een super leuke community en het feit dat ik alleen maar foto’s hoefde te plaatsen, vond ik fijn!"
Had je een ambitie in fotografie?
"In vriendinnenboekjes schreef ik altijd dat ik fotograaf wilde worden, maar ik had helemaal geen camera en ik wist eigenlijk ook niet precies wat het was. Door Instagram begon het fotograferen meer vorm te krijgen. Eerst maakte ik gewone foto’s en het werd steeds conceptueler.
Daarnaast vond ik het fijn dat mijn vriendinnen niet zagen wat ik daar deed en dat ik eigenlijk niemand kende. Als ze wisten wat ik deed op Instagram, had ik het waarschijnlijk niet op deze manier gedaan."
Hoezo?
"Het was niet heel cool om foto’s te bewerken, zo werd het niet gezien op school. Wat ik in het begin deed, was ook nog erg lelijk. Maar juist omdat bijna niemand nog op Instagram zat, ben ik doorgegaan en heb ik mezelf ontwikkeld in het bewerken van foto’s."
Heb je ook een doel met je account Fetching Tigers?
"Niet echt, maar gaandeweg heb ik veel geleerd over mezelf. Ik ben echt over bepaalde grenzen gegaan. Ik durf nu veel meer, ook sociaal gezien. Ik was super verlegen, maar nu durf ik rustig met een fotocamera in een drukke straat foto’s te maken.
Ik wil gewoon beter worden qua foto’s, maar daar zit ook niet echt een einddoel aan. Het kan altijd beter."
Best bizar dat social media je hielp om in het echt socialer te worden.
"Vreemd, maar toch is het zo. Vroeger schaamde ik me als ik buiten foto’s maakte en mensen met een ‘judgende’ blik naar me keken.
Door Instagram denk ik nu: ja, deze mensen vinden het misschien vreemd, maar er zijn ook 700.000 mensen die het wel leuk vinden. Dat leerde me de knop om te zetten."
Wat is volgens jou het grote verschil tussen de online en offline wereld?
"Bij Instagram was het helemaal vrij van wat mensen van me dachten. Niemand kende me en had een mening over me. Als ik mijn foto’s op een andere plek plaats, zouden mensen het persoonlijk kunnen opvatten. Soms behandel ik best heftige thema’s namelijk.
Offline zouden mensen er misschien heel veel achter zoeken. Maar online weet ik dat mensen het sneller waarderen. Ze zoeken er niet snel iets achter. Je kan zelf iets totaal nieuws opbouwen, dat vind ik fijn aan online zijn."
Zie je jouw foto’s als een portfolio, een CV?
"Mmmh, weet ik niet. Veel van m’n foto’s die ik plaats, hebben ook niet meteen mijn voorkeur, maar die plaats ik omdat mijn weet dat mijn volgers ze leuk vinden.
Daar zit ik wel een beetje mee, want ik wil best wat verder gaan met mijn fotografie. Maar opeens een andere stijl aannemen, zouden veel volgers niet waarderen, denk ik."
Truth ? do you ever feel this way?
Een foto die is geplaatst door Annegien (@fetching_tigerss) op 27 Okt 2015 om 11:02 PDT
Maar maak je dan je foto’s voor jezelf of voor je volgers?
"Ik doe het sowieso omdat ik het leuk vind om foto’s te maken. Soms heb ik oprecht een heel leuk idee, waar ik langere tijd aan werk. Maar ik heb ook die ‘postplicht’ om de drie dagen, dus ik denk lang niet bij elke foto: Dit is een mooie!
Maar zie je het dan ook als werk?
"Nee, ik zie het niet als werk. Ik heb ook besloten om er niets mee te verdienen. Het zou super chill zijn om hier aan te verdienen, maar dat is niet eerlijk tegenover m’n volgers.
Zij doen super veel voor mij, ze hebben me heel erg geholpen met m’n onzekerheden en dat soort dingen. Ik vind het dan oneerlijk tegenover hen om geld aan mijn account te verdienen."
Hoezo is het oneerlijk om een er een zakcentje aan te verdienen?
"Ik heb het gevoel dat als ik zou zeggen: 'Kijk hoe leuk dit shirt is', terwijl iemand mij daarvoor betaalt en ik het misschien helemaal geen leuk shirt vind, dat ik dan lieg. Ik ben het liefst gewoon eerlijk tegen m’n volgers."
Je geeft bijna een miljoen mensen een inkijk in je leven; wat doet dat met je?
"Het is niet zo dat alle foto’s uit mijn eigen leven zijn gegrepen. Veel foto’s zijn gebaseerd op concepten, waarvan ik denk dat mijn volgers zich erin kunnen vinden. De ideeën komen wel uit mijn hoofd, dus in die zin is het misschien persoonlijk.
Ik heb er nooit een probleem van gemaakt om me bloot te geven op internet. Ik heb vroeger wel nare reacties gekregen, maar daar moet je mee leren omgaan. Als je dat eenmaal kunt, dan is het heel erg fijn."
Hoe gaat een onzeker meisje om met haatreacties?
"Ik heb wel eens een haatpagina gekregen, waar mensen roepen dat je dood moet. In het begin raakte me dat heel erg en kon er maar moeilijk mee omgaan.
Mijn ouders hebben me hiermee erg geholpen. Ze zeiden: 'Trek je daar niets van aan en focus op de leuke dingen die er gebeuren en de leuke mensen die je om je heen hebt.' En een haatpagina gaat meestal ook wel weer weg."
Wat is het verschil tussen de online en offline Annegien?
"In het echt ben ik gewoon heel verlegen. Niet meer zo erg als vroeger, maar ik durf meer online. Ik dacht ook altijd dat dat niemand mijn mening interessant vond. Online is dat blijkbaar wel zo, dus is het makkelijker om online iets te roepen.
Toch denk ik niet dat ik me heel anders voordoe dan ik ben. Ik probeer zo eerlijk mogelijk over te komen. Mensen vinden het niet leuk om me te volgen als ik zo’n nep mens ben, dat zich anders voordoet."
Je volgers zijn belangrijk. Je plaatst foto’s voor ze die je zelf niet per se goed vindt en als ze meer over je willen weten, dan doe je een Q&A op YouTube.
"Ik ben iemand die mensen tevreden wil stellen, en ik was heel erg blij dat dat mogelijk was met mijn volgers. Dus ik dacht, ach, zo’n YouTube-video kan geen kwaad.
En het is ook voor mij goed om te leren, dat ik ook voor ‘n videocamera kan staan. Het zijn toch weer nieuwe skills die je leert, zoals presenteren enzo. Ik haal er uiteindelijk altijd een voordeel uit."
Heb je een plicht als populaire Instagrammer?
"Ja, ik heb wel een plicht. Veel vriendinnen snappen het niet als ik zeg dat ik ‘nu echt wel even een foto moet maken’. 'Dan doe je dat toch morgen,' zeggen ze dan vaak, maar zo werkt het niet. Er wachten mensen op mijn foto’s. Het is een plicht die er niet is, maar je houdt je er toch aan."
Voelt het dan soms ook als huiswerk?
"Ik vind het soms heel vermoeiend. Weer een idee bedenken, terwijl ik helemaal niet creatief ben. Dan voelt het wel echt als huiswerk, kan ik je vertellen."
Wat maakt social media zo aantrekkelijk voor jou en je leeftijdgenoten?
"Het is een soort ‘escape from reality’. Depressieve momenten hoef je niet te delen, slechte cijfers op school kan je even vergeten. Je kijkt naar de leuke momenten, die deel je online en daar reageren mensen op. En je kijkt naar de mooie momenten uit andermans leven. Het is meestal een vrolijke plek.
Ik heb social media altijd gezien als iets leuks. Mensen posten er leuke dingen en dan denk ik: Aah, misschien moet ik ook weer even gezellig met vriendinnen afspreken."
Veel positiviteit dus, maar is de balans ook goed?
"Op zich wel, maar wat mensen snel vergeten is dat het highlights zijn. Niemand's leven is zo perfect als ze doen voorkomen. Zo moet je ook niet denken. Je moet gewoon denken: Dit is leuk voor die persoon op dat moment. En je kunt het zien als een inspiratiebron, zo van: dat wil ik ook eens doen.
Je kunt er misschien heel jaloers of onzeker van worden, maar je moet je ook realiseren dat dit alleen de leuke dingen zijn. De minder leuke dingen worden niet gedeeld."
Hoe zou je je eigen imago op Instagram omschrijven?
"Vreemd, sowieso. Alles wat ik post is niet heel normaal, maar het is ook de waarheid eigenlijk. Mensen weten van mij dat ik de foto’s bewerk. Zo lieg ik eigenlijk niet tegen ze. Voor mij is m’n Instagram behoorlijk echt."
Documentairemaakster Mirjam Marks heeft de docu Het meisje van 672K over jou gemaakt. Hoe vond je het dat je niet zelf de camera bediende?
"Ik vond dat lastig, want ik ben best een controlfreak op dat gebied. Ik wil honderd procent controle hebben en dat is met fotografie makkelijker dan met video."
Hoe kijk je eigenlijk naar populariteit? Beroemd op Instagram en binnenkort je eigen documentaire.
"Ik vind het super leuk dat ik online veel reacties krijg, maar dat ik toch m’n eigen leven behoud, zelf in de hand heb. Ik merk dat ik mezelf al wat trucjes heb aangeleerd.
Als we op vakantie gaan, heb ik een pact met mijn broer gesloten. Dat wanneer iemand vraagt of ik ook social media heb dat we dan ‘nee’ zeggen. Ik heb het nooit heel fijn gevonden als mensen precies weten wie je bent. Dus tja, door deze film gaat het nog interessanter worden. Maar het zal wel loslopen."
De documentaire Het meisje van 672K van Mirjam Marks gaat zondag 29 mei in première op de laatste dag van het Utrechtse festival Tweetakt. Op 11 en 12 juni wordt de docu elke twee uur uitgezonden op RTV Utrecht en 26 juni om 19.25u op NPO 3 bij Zapp Echt Gebeurd.
