Waarom je de tentoonstelling over Amy Winehouse moet zien

Door: Daphne Cornelisse

Amy Winehouse is vijf jaar na haar dood nog steeds razend populair. De documentaire Amy werd ontzettend goed bezocht en won zondag (28 februari) zelfs een Oscar. Maar er is meer. Er is ook een tentoonstelling over haar leven: Amy Winehouse: A Family Portrait. Deze tentoonstelling reist de wereld rond en strijkt na Tel Aviv (Israël), Wenen (Oostenrijk) en San Francisco (Verenigde Staten) neer in het Joods Historisch Museum Amsterdam. Ik ging er heen en verklap hieronder een paar dingen die je ervan kunt verwachten.

"All my life I have been loud, to the point of being told to shut op. The only reason I have had to be this loud is because you have to scream to be heard in my family. My family? Yes, you read it right. My mum's side is perfectly fine, my dad's family are the singing, dancing, all nutty musical extravaganza."

- Amy Winehouse in haar auditie-essay voor de Sylvia Young Theatre School, 1997

De mooie kant van haar leven

Het is een verademing dat deze tentoonstelling zich niet richt op het tragische leven van Amy, die van de mislukte huwelijken, drugsverslavingen, paparazzi-ellende, eetstoornissen en dronken optredens. Mede dankzij Alex, de broer van Amy, richt de tentoonstelling zich juist op haar jeugd, familie en ambitie. Op de mooie en hoopvolle kant van haar korte leven.

Persoonlijke spullen

Wat direct opvalt is dat het Joods Historisch Museum goed gevuld is met persoonlijke spullen van Amy: van kinderfoto's tot de toelatingsbrief voor de Sylvia Young Theatre School tot haar favoriete gitaar, die ze Cherry noemde. De tentoonstelling geeft je echt een kijkje in haar privé-leven. En het leuke: bij bijna alle spullen geeft broer Alex tekst en uitleg. Hij wil dat wij zijn zus herinneren als een gewoon joods meisje uit Noord-Londen.

"De tentoonstelling schetst een beeld van een jonge vrouw die in essentie een gewoon joods meisje uit Noord-Londen was met een groot talent en die niets liever wilde dan trouw zijn aan haar erfgoed en vooral ook recht wilde doen aan wat ze van huis had meegekregen. Ik hoop dat dit naar voren komt en dat de bezoeker er plezier aan beleeft te ontdekken wat het betekent om een Winehouse te zijn."

- Alex Winehouse

Toen ze nog een verlegen meisje was

Ook heel cool is een nooit eerder vertoonde opname van Amy op North Sea Jazz, in 2004. Ze is dan nog maar twintig jaar en haar eerste album Frank is nog niet eens uit in Nederland. In de video zie je haar staan in een klein zaaltje. Ze wordt aangekondigd als "een veelbelovende zangeres". Dat is wat mij betreft het understatement van de eeuw.

Amy ziet er tijdens dat optreden nog compleet anders uit dan hoe we haar later kennen. Geen tatoeages of suikerspin-kapsel, maar slechts een bescheiden eyelinertje. Wat ze dan al wél heeft, is die fenomenale stem. Die stem waarmee ze zich voor altijd op de kaart zet. Op de opname zie je haar heel zenuwachtig doen op het podium, ze weet zich totaal geen houding te geven. Maar dat is niet erg, want als ze begint te zingen valt al die onzekerheid van haar af en krijg je het gevoel: fuck yeah!

"I want to be remembered for being an actress, a singer, for sell-out concerts and sell-out West End and Broadway shows. For being just me."

- Amy Winehouse in haar auditie-essay voor de Sylvia Young Theatre School, 1997

Een gelukkige jeugd

Je zou het misschien niet denken, maar Amy heeft een gelukkige jeugd gehad. Zij en Alex konden goed met elkaar opschieten en ze had een goede band met haar ouders en de rest van haar grote Joodse familie. Haar vader leerde haar zingen en met haar moeder en broer las ze eindeloos veel strips van Snoopy. Alex heeft een koffer vol foto's uit hun jeugd beschikbaar gesteld voor de tentoonstelling, die Amy net voor haar dood nog heeft bekeken.

"Door de jaren heen heeft Amy deze foto's bij elkaar gesprokkeld. Of nou ja, gesprokkeld, ze jatte ze gewoon van verschillende familieleden. Vlak voor haar dood heeft ze deze foto's nog zitten bekijken."

- Alex Winehouse

Amy's jurkjes, shirtjes en schoenen

De expositie laat opvallend veel kleding zien van Amy. Van het bekende jurkje uit de video voor 'Tears Dry On Their Own' tot het jurkje dat ze droeg op Glastonbury in 2008. Amy was gek op kleding. Zoals iedereen weet droeg ze graag (te) korte jurkjes met (te) hoge hakken. Maar Alex verklapt dat ze dat niet het allerliefste droeg:

"Eigenlijk had Amy maar één favoriete outfit: een joggingbroek, een groezelig t-shirt en sneakers van Adidas."

- Alex Winehouse

Bijzonder: de Grammy

Nadat Amy overleed werd ze geëerd met een Grammy voor haar samenwerking met Tony Bennett. Het was haar zesde Grammy. De andere vijf won ze allemaal in 2008. Ze nam toen 'Album van het Jaar', 'Single van het Jaar', 'Beste Nieuwe Artiest', 'Beste Pop Album' en 'Beste Vrouwelijke Popartiest' mee naar huis.

Ga dat zien!

Ik kan nog véél meer verklappen over deze tentoonstelling, maar dat ga ik niet doen. Ga het maar lekker zelf ontdekken. Het is - zeker na de documentaire Amy - heel tof om een tentoonstelling te bezoeken dat juist de mooie kant van haar leven belicht.

Je kunt Amy Winehouse: A Family Portrait tot en met 4 september bezoeken in het Joods Historisch Museum.