3FM kiest: de highlights van 1985-1995
- Nieuws
- 3FM kiest: de highlights van 1985-1995
Grunge, hiphop, klassiekers en festival-anthems; muzikale hoogtepunten van het derde decennium 3FM.
3FM gaat het vijftig-jarig bestaan groots vieren en meert van 1 tot en met 4 oktober aan op Pampus. En jij bent welkom om het feest met ons mee te vieren! Rock 'n roll voor de kust van Amsterdam, hoe vet is dat?
>> Claim hier je gratis ticket naar Pampus
Geniet ook van:
>> De 3FM playlist van 1965-1975
>> De 3FM playlist van 1975-1985
>> De 3FM playlist van 1995-2005
>> De 3FM playlist van 2005-2015
In het kader van de voorpret heeft 3FM een playlist samengesteld met alle classics uit 1985 tot en met 1995, de derde uit een serie van vijf. Alles komt langs: van Troetelschijven (wat nu de 3FM Megahit is), echte festival-klassiekers tot de DJ-favorites uit die tijd. En we geven je, gratis en voor niks, wat achtergrondverhalen mee bij vijf nummers uit die prachtige, lange lijst.
1. Lenny Kravitz - 'Let Love Rule'
Nu is hij een bonafide wereldster, die in een handomdraai voetbalstadions uitverkocht (en heel af en toe uit zijn peperdure leren broek scheurt), maar in 1989 is Lenny nog een stevig blowende hippie-troubadour met imposante dreads onder zijn schoorsteenvegers-hoed. Op zijn eerste album bespeelt hij bijna alle instrumenten zelf en heeft hij een voorkeur voor analoge opname-apparatuur.
'Let Love Rule' is een gloedvolle ode aan de liefde en in het bijzonder zijn toenmalige vriendin Lisa Bonet. De gelijknamige single staat nog steeds op Lenny's set-list en zorgt, ook na al die jaren, nog steeds voor centimeters kippenvel op de armen, als het publiek massaal meezingt. Een 24-karaats festival-anthem.
2. De La Soul - 'Me, Myself and I'
Drie high-school buddies uit Amytiville, Long Island geven de hiphop in de nineties de creatieve impuls die het genre goed kan gebruiken. Niet James Brown, maar The Monkees, Steely Dan en The Turtles worden door Posdnous (Plug One), Trugoy The Dove (Plug Two) en Maceo (Plug Three) gesampled. Dat levert ze in de laatste geval een vervelende rechtszaak op.
Voor de twaalf seconden muziek die De La Soul 'leent' op het album 'Three Feet High and Rising' willen The Turtles 1,2 miljoen dollar. De zaak wordt uiteindelijk geschikt, maar zorgt er wel voor dat sindsdien elke sample keurig netjes vermeld moet worden. Het album groeit desondanks uit tot een klassieker in het genre. En De La Soul blijft zich als hiphop-groep onderscheiden. Ze brengen vrolijkheid en intellect terug in de hiphop, gaan later samenwerken met onder andere Gorillaz en Chaka Kahn en nemen, anno 2015, nog steeds albums op.
3. Rage Against The Machine - 'Killing In The Name Of'
Harder en intenser dan Rage Against The Machine vind je ze maar zelden. Frontman Zach de la Rocha spuugt zijn woedende boodschap in de microfoon en de band bouwt een ondoordringbare wall of sound die af en toe door de geluidsbarriere gaat. RATM vindt, geloof het of niet, zijn oorsprong in Nederland. Want het is de Nederlandse Urban Dance Squad die de band inspireert rock te combineren met rap.
Het levert een onweerstaanbare combinatie op en met 'Killing In The Name Of' een legendarische plaat, die alle woede en frustratie van de generatie nix samenbalt in een overdonderende muzikale oerknal, die we allemaal wel eens mee hebben lopen schreeuwen. Often imitated, never duplicated, alles wat na Rage Against The Machine komt is eigenlijk een slap aftreksel.
4. R.E.M. - 'Losing My Religion'
Dat R.E.M. voor Rapid Eye Movement (een fase in je slaap waarin je veel met je ogen beweegt) staat is bekend. Maar wat Michael Stipe en zijn mannen nu precies bedoelen met 'Losing My Religion'? Fans van de band uit Athens, Georgia zijn het er nu nog steeds niet over eens. Stipe voedt de geruchten door in interviews telkens een andere betekenis aan het nummer te geven.
R.E.M. is het schoolvoorbeeld van de in de jaren negentig zo populaire alternative rock bands. Gitarist Peter Buck heeft een voorliefde voor de mandoline, Michael Stipe profileert zich door de jaren heen steeds meer als activist, die zich sterk maakt voor mensen- en dierenrechten. Het levert hem en zijn band evenveel fans als haters op. Feit is dat R.E.M. zo nineties is als flippo's, Beavis and Butthead en de Game Boy. En dat geldt ook voor 'Losing My Religion'.
5. Nirvana - 'Smells Like Teen Spirit'
Bij grunge en de beoefenaars van dit typische nineties-genre denk je niet meteen aan deodorant. Toch staat een Amerikaanse oksel-roller aan de basis van het ultieme grunge-nummer van de ultieme grunge-band. "Kurt smells like Teen Spirit" leest Nirvana-frontman Kurt Cobain op een muur, ergens in zijn woonplaats Seattle. Het wordt de titel van de plaat waarmee de band zichzelf en haar muziek in één klap op de kaart zet. En net als bij 'Losing My Religion' is ook hier de tekst voer voor oeverloze discussies.
"Here we are now, entertain us" verstaat iedereen wel en wordt door iedereen mee geschreeuwd. Nirvana groeit uit tot de stem van een generatie die zich onbegrepen voelt en veel fans herkennen zich in de teksten van Cobain, die lijdt aan ernstige zielenpijn. Als hij op 5 april 1994 een eind aan zijn leven maakt is de wereld in shock. Nirvana laat een legendarisch oeuvre na, met 'Smells Like Teen Spirit' als hun bekendste nummer. Ook de anarchistische clip is een klassieker. De opnames duren zo lang dat de figuranten uit woede de set beginnen te slopen. En juist die take wordt uiteindelijk in de eindmontage gebruikt.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
