Eindexamenblog: Sabine heeft geen smartphone en ontvangt thuis echte post

Na herkansingen, mijn eindwerkstuk en presentaties is het nu weer iets rustiger. Voor zover je het rustig kunt noemen, er is altijd wel iets doen voor school, aangezien het centraal schriftelijk examen ook steeds dichterbij komt. Voor mijn schoolexamens had ik niet zoveel stress maar voor mijn centraal daarentegen. Omdat ik heel slecht ben in wiskunde heb ik twee weken geleden een eindexamencursus gedaan in Leiden. De cursus wordt gegeven door studenten en ze leggen erg goed uit. Je krijgt veel informatie die ze heel overzichtelijk aan je vertellen. De stof wordt duidelijk verteld en er worden verschillende examenvragen behandeld. Daarnaast mag je alle vragen stellen die je maar wilt en als je ergens niet uitkomt willen de docenten je graag helpen. Je wordt echt goed voorbereid op je examen.

Echte postkaarten

Toen ik thuiskwam uit Leiden lag er een brief voor me op de keukentafel. Sinds ik geen smartphone meer heb, heb ik met een paar vrienden afgesproken om brieven te schrijven. En geloof me, het is echt heel tof. Het is veel leuker om het handschrift van diegene te zien, de keuze van het papier/de kaart, o.i.d. Ik kreeg normaal alleen maar kaartjes op mijn verjaardag en tegenwoordig stuurt zelfs mijn oma mij ook gewoon een Facebookberichtje of een sms om mij te feliciteren, dus dat is ook verleden tijd. Het nadeel van brieven schrijven is alleen dat er behoorlijk wat tijd tussen de brieven zit. Zo probeerde ik ooit met een vriend een afspraak te plannen via de brieven, geen goed plan. De data die ik voorstelde in mijn brief waren meestal al voorbij voordat ik zijn antwoord ontvangen had. Dat is geen aanrader dus, maar brieven schrijven in het algemeen natuurlijk wel. Het is een stuk uitgebreider, persoonlijker en specialer dan een whatsappgesprek en dat raad ik iedereen aan!

Wegwerpcamera

Ik begin er trouwens steeds meer te wennen dat ik geen iPhone meer heb. Als ik bijvoorbeeld een lange treinreis voor de boeg heb zoek ik dat van te voren uit via ns.nl en schrijf ik belangrijke tijden en sporen op een papiertje. Daarnaast heb ik sinds kort eigenlijk ook altijd wel een wegwerpcamera bij me. Vroeger maakte ik altijd foto’s met mijn iPhone, nu kan dat natuurlijk niet meer. Toch vind ik het leuk om sommige herinneringen vast te leggen en een wegwerpcamera is de ideale oplossing. En lekker retro: eerst het rolletje volschieten, daarna de foto’s laten ontwikkelen, wat meestal 1,5 week duurt, en dan het resultaat in je handen! De kwaliteit is best goed en het is leuk om mijn foto’s niet digitaal maar op fotopapier te hebben.

Smartpone-verslaving

Zoals ik al zei begin ik steeds meer gewend te raken aan het leven zonder smartphone. Ik kan denk ik wel concluderen dat mijn telefoonverslaving na 14 weken nu wel over is. Ik ga nu best vaak weg zonder mobiel, dan vergeet ik hem gewoon. En als ik een weekendje weg ben en ik heb geen computer mee, dus ook geen sociale media, dan mis ik dat totaal niet. Ook vind ik het heel fijn dat ik mijn Nokia eigenlijk nauwelijks hoef op te laden. Volgens mij doe ik dat ongeveer één keer in de week. Ik weet nog wel van mijn iPhone dat die twee keer per dag aan de oplader lag. Wel bel en skype ik veel meer met vriendinnen en vrienden. Het is een stuk makkelijker dan sms’en en ook veel leuker. Je kan elkaars stem horen en bij Skype kan je elkaar ook zien, wat natuurlijk een stuk persoonlijker is dan een sms sturen. Daarnaast praat het ook een stuk makkelijker en heb je niet het probleem dat mensen iets anders kunnen opvatten dan dat je het bedoelde.

Minder dan 100 dagen

Nog iets minder dan 100 dagen en dan maak ik mijn allerlaatste centraal schriftelijk examen, wat bij mij het vak muziek zal zijn. Nog even doorzetten en ik kan wel zeggen dat ik nu al zin heb in alle yes-ik-ben-geslaagd feestjes.