Justin Bieber pakt ook hoofdrol in Album Top 100

Sinterklaas is amper in het land, en de eerste kerstalbums dienen zich alweer aan. Naast Jan Smit (op #8 met Kerst Voor Iedereen) en Nick & Simon (op #86 met Christmas With … - It’s Beginning To Look A Lot Like Christmas, een album dat in 2014 op de eerste plaats stond), zijn dat deze week de volgende drie, waarvan twee al eens een #1-album scoorden:

Met Für Einen Tag maakte de in Rusland geboren, maar in Duitsland wonende Helene Fischer, in 2012 haar debuut. Het album stond binnen drie weken op de eerste plaats. Vervolgens lukte het haar het succes vast te houden met het album Farbenspiel (#8 in 2013), waarmee haar naam was gevestigd. Weinachten is een dubbelalbum met 35 Duitse en Engelstalige kerstnummers, opgenomen met het Royal Philharmonic Orchestra in de legendarische Abbey Road Studio’s in Londen.

Het had haar comeback moeten worden, maar met wereldwijd nog geen 100.00 stuks, werd het album Kiss Me Once (#10 in 2014), van de Australische zangeres Kylie Ann een flop. We vermoeden dat Kylie Christmas, haar eerste kerstalbum, het beter zal doen. Want haar stem past goed bij beroemde kerstklassiekers als ‘2.000 Miles’ van The Pretenders en ‘Have Yourself A Merry Christmas’ van Judy Garland.

Op 28 december 2013 won de toen 9-jarige Amira uit Nijmegen de finale van Holland’s Got Talent. Haar album Amira knalde in april 2014 binnen op de eerste plaats en met haar tien jaar was ze de jongste zanger(es) met een #1-album. Op Merry Christmas zingt Amira naast bekende kerstliedjes, ook nog enkele aria’s.

7 van 3js is exact het zevende album in de historie met de titel 7 dat een notering krijgt. Vorige week kwam Seal er nog mee binnen op, jawel, de zevende plaats! Daarvoor scoorden Paul Kalkbrenner (#5 in augustus), BZB (#7 in 2012), Enrique Iglesias (#44 in 2003), Zap Mama (#94 in 1997) en Madness (#5 in 1981) met 7. 7 is niet alleen het zevende album van 3js, 7 is ook een geluksgetal. Volgens zanger Jan Dulles heeft het allemaal met de zoektocht naar levensgeluk te maken, hun grootste inspiratiebron. Inspiratie vond het trio een jaar geleden in Los Angeles, tijdens schrijfsessies met diverse Amerikaanse songschrijvers. Voor het eerst deed het trio niet zelf de productie, maar liet dit over aan Attie Bauw, die onder andere gewerkt heeft met Racoon, de Staat, maar ook the Scorpions en Maceo Parker.

Geen opgepoetste nummers zoals op Mr. Blue Sky – The Very Best Of Electric Light Orchestra (#78 in 2013), maar een nieuw album, dat is Alone In The Universe van Jeff Lynne’s ELO. Het eerste echte nieuwe werk sinds Zoom uit 2001. ELO is het geesteskind van de Britse muzikant/producer Jeffrey ‘Jeff’ Lynne. In 1970 sloot Lynne zich aan bij The Move, de groep van Roy Wood, die even daarvoor met het idee kwam een groep te beginnen dat met violen, cello’s etc. een klassiek geluid moest neerzetten. Lynne zag dat wel zitten en begon nummers te schrijven. Hij vergaarde nog wat muzikanten om zich heen en bracht in 1971 het album The Electric Light Orchestra uit. Tot 1986 boekte ELO het ene succes na het andere, met juweeltjes als ‘Can’t Get It Out Of My Head’ (#20 in 1975) en ‘Mr. Blue Sky’ (#8 in 1978). Sinds 2012 is Lynne weer actief met ELO waarin alleen nog Richard Tandy zit, die zich in 1972 bij de groep aansloot. Op 1 mei 2016 komt Jeff Lynne’s ELO naar de Ziggo Dome in Amsterdam.

Dit jaar bestaat de Amsterdamse band Moke tien jaar. Gitarist Phil Tilli, samen met zanger Felix Maginn, de oprichter van de band, zit er sinds januari 2014 niet meer bij. Volgens eigen zeggen omdat ‘de verschillen in inzicht over de muzikale richting niet langer verenigbaar waren’. Op The Time Has Come, het vierde studioalbum van Moke, speelt Robin Berlijn gitaar. Hij gaat ook mee op tournee. Voor het album, opgenomen in de ICP Studio’s in Brussel en Studio 150 in Amsterdam, vroeg de band de Zweedse producer Daniel Gibson (Within Temptation, Sharon Doorson én de man van Kim-Lian).

Na de twee succesvolle studioalbums Flying Colours (#51 in 2012) en Second Nature (#36 in 2014), scoort de Amerikaanse supergroep Flying Colours nu met een live album. Second Flight: Live At The Z7 is opgenomen tijdens het achtste concert dat de band gaf op 27 oktober 2014 in de Z7 Konzertfabrik in Pratteln, Zwitserland. Flying Colours wordt gevormd door Mike Portnoy (voormalige drummer Dream Theater), Dave LaRue (bas Dixie Dregs), Casey McPherson (zanger Alpha Rev), Neal Morse (keyboards Spock’s Beard) en Steve Morse (gitaar en oprichter Dixie Dregs).

In juni had Roel van Velzen nog geen titel voor zijn vijfde album, dat geïnspireerd is op een heleboel dingen. Rode draad vormt de reis die hij met zijn band maakte naar Congo, in het kader van een project van Master Piece. Daar speelden ze met lokale muzikanten, dat inspiratie opleverde voor diverse nummers. ‘Call It Luck’ nam hij in Nederland op met het masaï-koor Hibby GB’s uit Kenia. Drie zangeressen van dat koor begeleidden van Velzen nu tijdens de theatertour ‘Call It Luck’, wat uiteindelijk ook de titel is van het album.

Het dubbelalbum Bluenote Café van de Canadese muzikant Neil Young bevat live opnames uit 1988 vooral van zijn bluesy album This Note’s For You. Daarnaast staan er ook een aantal nooit eerder verschenen nummers van hem op. Bluenote Café is het zevende album uit de Archives Performance Series.

Met Tits ’n Ass scoorde the Golden Earring in 2012 hun negende #1-album. 2012 was tevens het jaar dat de groep 50 jaar bestond (in 1961 heetten ze nog Tornados). Het Haags Historisch Museum wijdde in 2011/2012 al een tentoonstelling aan de 50-jarige band. Toch viert de band pas dit jaar het 50-jarig jubileum, omdat 1965 het jaar was dat de groep doorbraak. Het jubileum vieren ze op 12 december met een concert in de Ziggo Dome en het 4cd-album + DVD 50 Years – Anniversary Album.

Op 24 januari ging, tijdens het 2015 Sundance Film Festival, de documentaire ‘Kurt Cobain: Montage of Heck’ van de Amerikaanse filmregisseur Brett Morgen in première. Morgen vond in de archieven van de Amerikaanse zanger van de band Nirvana, 200 uur muziek, zelfgemaakte video’s en 4.000 pagina’s geschreven tekst. Morgen gebruikte alles voor het maken van een portret rond Corbain, die zich op 5 april 1994 van het leven beroofde. Na de documentaire is er nu het album Montage Of Heck – The Home Recordings met 31 nummers.

Vier albums scoorde folkzangeres Alela Diane al in haar eentje, met als meest recente About Farewell (#32 in 2013). Dit keer doet de Amerikaanse het met haar landgenoot, de Balkan folkzanger Ryan Francesconi. De twee kwamen elkaar tegen tijdens een optreden van vrienden en raakten aan de praat. Beiden bleken vast te zitten in de muziek. Ryan stuurde haar enkele gitaarstukken, waar ze teksten voor schreef. Uiteindelijk leidde de samenwerking tot het album Cold Moon.

Tigerlily was in 1995 het debuutalbum van de Amerikaanse zangeres Natalie Merchant. Tot 1993 was zij de zangeres van de band 10.000 Maniacs, die nog steeds bestaat. De naam Tigerlily koos Merchant omdat het de sfeer aangaf, die voor haar zowel vel als gevoelig was. Twintig jaar na haar debuut verschijnt Tigerlily opnieuw, volledig geremastered en met een DVD. Daarop staan live optredens, foto’s en interviews met muzikanten, vrienden én fans over de invloed dat het album op hen had.

Op 30 maart vierde de Britse zanger/gitarist Eric Clapton zijn 70ste verjaardag. Ter gelegenheid van het jubileum verscheen in mei de box Forever Man, dat bij ons een weekje op #3 stond. In diezelfde maand stond hij voor de 200ste keer in The Royal Albert Hall in Londen, een absoluut record. Het optreden van 21 mei werd opgenomen en is nu uitgebracht op cd en DVD: Slowhand At 70 –Live At The Royal Albert Hall. Slowhand is een bijnaam, die Clapton kreeg van producer en filmmaker Giorgio Gomelsky, die de term gebruikte om de speltechniek van de gitarist te beschrijven.

In juni stonden de zussen Kitty en Daisy Durham uit Noord Londen, samen met broer Lewis op Pinkpop. Ze speelden daar nummers van het album The Third, dat net een tijdje uit was. De drie treden al sinds jonge leeftijd samen op en hebben sindsdien een grote schare fans opgebouwd. Daaronder bevinden zich onder andere regisseur David Lynch, zanger Chris Martin van Coldplay en, toen ze nog leefde, Amy Winehouse. De familie deed het voorprogramma van onder meer Razorlight en Coldplay. The Third is geproduceerd door Mick Jones van the Clash.

Na het album Dreamboatsafari uit 2011, bleef het twee jaar stil rond de Britse multi-instrumentalist Duke Garwood. In 2013 hoorde we weer van hem, toen hij samen met Mark Lanegan het album Black Pudding opnam (#72). Op het bluesyalbum Heavy Of Love, zijn vijfde album, doet Garwood het weer helemaal in zijn eentje.