Verslag: Thomas Azier live

Lees het verslag van Matthieu

Het publiek liep nogal uiteen qua leeftijd, en was helaas wat tam. Dat gold overigens ook voor de opkomst; De zaal was niet helemaal vol en hij verdient oprecht nóg meer bekendheid en aandacht. Maar gelukkig stond ik in een groepje die-hard fans die rechts-voor het podium er een spektakel van maakte. Er riep zelfs iemand midden in een stilte na het applaus: "THOMAS JE BENT GEWELDIG!", waarop hij heel droog "dank je" reageerde. Je merkt dat Thomas écht zijn best doet om contact te maken met het publiek; Hij pakt ieder podiumdeel, zoekt iedereen op, maakt gebaren, pakt de hand van een meisje uit het publiek vast, enzovoorts.

Hij speelde uiteraard zijn klassiekers waaronder Talk to me, Gold en Babylon. Verrassend was een cover van The Cure: Hij speelde A Forest compleet op zijn eigen wijze, waarmee hij het nummer een nieuwe, elektronische dimensie gaf. Maar het hoogtepunt was wat mij betreft Red Eyes omdat dat een nummer is met een hele verfijnde beat, ontzettend uptempo en wat een beetje aan die Frankie Knuckles-achtige house doet denken uit de jaren 80. Het nodigt direct uit tot dansen en bij deze track ging de zaal pas écht helemaal los.

En dan niet te vergeten, zeker bij Red Eyes: De lichtshow. Wat doet deze man onwijs zijn best om er werkelijk waar een prachtig kijkspel van te maken! Bizarre driehoeken waarin je de rookmachine wolkachtige vormen ziet blazen, mysterieuze lichtstrips op het podium, en er wordt heel veel gewerkt met tegenlicht. Je ziet Thomas (of alleen zijn schim) dus af en toe echt letterlijk opdoemen uit het niets.

Het was al met al een prachtshow, het enige minpunt was dat het te laat begon. Waarschijnlijk door een technisch probleem o.i.d., want er werd na de support-act van REMME nog heel lang gerommeld op het podium. Maar wat maakt het eigenlijk ook uit, bij iemand als Thomas Azier pik je dat.