Lianne La Havas pakt #1 in Album Top 100

Met haar tweede album pakt Lianne La Havas de nummer 1 in de Album Top 100. Blood komt nieuw binnen op die eerste plek.

Het is misschien maar goed dat de Britse zangeres Lianne La Havas haar tweede album Blood niet tijdens het North Sea Jazz festival uitbracht. Vier weken geleden ging de aandacht uit naar andere artiesten, nu staat háar muziek volledig in het middelpunt. En dat zorgt er mede voor dat Blood binnenkomt op de eerste plaats van de Album Top 100. De Londense zangeres werd in 1989 geboren als Lianne Charlotte Brans. Haar papa is Grieks, haar moeder komt uit Jamaica. Een kleurrijk gezin dus.

In 2012 kwam Lianne La Havas met haar debuutalbum op de proppen. Is Your Love Big Enough? bereikte toen de derde plek in de Album Top 100. Niet slecht voor een debuutplaat, die haar een nominatie opleverde voor BBC Sound Of 2012. Maar met opvolger Blood doet ze het dus nóg beter. Over twee weken staat Lianne op Lowlands. Afgelopen week was Blood het Album van de Week bij 3 Voor 12.

Naast de nieuwe entry op nummer 1, komen we twee plaatsen lager nog een nieuwkomer tegen. Joss Stone is alweer toe aan haar zevende album, genaamd Water For Your Soul. In de Mega Top 50 hebben we al een hele tijd niks meer van haar vernomen, acht jaar om precies te zijn.

Na de soul op haar laatste album The Soul Sessions Vol 2 (#2 in 2012), is de stijl op Water For Your Soul van de 28-jarige Jocelyn Eve Stoker vooral reggae. Het idee hiervoor kwam van Damian Marley met wie Joss Stone in 2011 werkte aan het album SuperHeavy van de gelijknamige groep, dat verder bestond uit Mick Jagger, Dave Stewart en A.R. Rahman. Een aantal nummers had ze tussen de opnames door al met Marley geschreven. Marley is tevens één van de producers van Water For Your Soul, haar zevende studioalbum, uitgebracht op haar eigen label Stone’d Records.

In 2014 werd een begin gemaakt met het remasteren van alle negen studioalbums van de Britse hardgroep Led Zeppelin. Elke cd gaat vergezeld van een bonus, met bijzondere en/of live opnames. Twee jaar lang heeft gitarist Jimmy Page oude opnames beluisterd omdat de opnames het verdienen om gehoord te worden. De eerste drie albums kregen vorig jaar (opnieuw) een notering en deze week is het de beurt aan de tweede serie:

#9 Coda (uit 1982)

#10 Presence (#5 in 1976)

#12 In Through The Outdoor (#20 in 1979)

Onder de noemer Golden Years Of Dutch Pop Music, brengt platenmaatschappij Universal een serie albums uit van de meest invloedrijke Nederbeat bands uit de jaren ’60 en ’70. Zes albums kregen in april al een notering en deze week komen daar de volgende zes bij:

#37 The Buffoons

#38 Ekseption

#39 The Shoes

#42 The Blue Diamonds

#58 Tee Set

#62 Wally Tax

Uit het Britse Brighton komt The Maccabees. In 2004 opgestart door Orlando Weeks (leadzang), de broers Hugo (gitaar) en Felix White (gitaar/achtergrondzang), Rupert Jarvis (bas) en Robert Dylan Thomas (drums). In 2008 verliet Thomas de band en nam Sam Doyle zijn plaats in achter het drumstel.

Marks To Prove It is het vierde album van de groep, maar was er bijna niet geweest. Volgens gitarist Felix White liepen de spanningen tijdens de opnames hoog op. Aanleiding was een meningsverschil over de muzikale richting. Wat ze misten was een stukje voortgang in vergelijking met Given To The Wild, het vorige album uit 2012. Uiteindelijk kozen ze voor een simpel geluid waarop de dynamiek van de band centraal staat.

Zelden was de titel van een album treffender, als dat van Buddy Guy: Born To Play Guitar. George ‘Buddy’ Guy, geboren op 30 juli 1936 in Lettsworth, Lousiana, speelt al zijn hele leven gitaar. Grootheden als Jimi Hendrix, Eric Clapton en John Mayer zijn door zijn gitaarspel beïnvloed. Zelf is Guy beïnvloed door Muddy Waters, met wie hij jaren speelde. Het nummer ‘Come Back Muddy’ op Born To Play Guitar, is een boodschap voor zijn oude meester, die in 1983 is overleden.

Naast Warren Hayes (met Ashes & Dust feat. Railroad op #55) is Daniel Romano de tweede countryzanger met een notering. Maakt Hayes pure country, Romano zit meer in de Americana hoek. If I’ve Only One Time Askin’ is het vijfde album van deze Canadese countryzanger, wiens volledige naam Daniel Tavis Romano luidt.

In 2007 startten Tal Bergman en Ron DeJeus, de drummer, respectievelijk gitarist van de begeleidingsband van Joe Bonamassa, de Rock Candy Funk Party. Na een serie jamsessies in Hollywood, voegden Mike Merrit (bas) en Renato Neto (keyboards) zich bij de twee en deed Bonamassa zelf ook mee. Samen doken ze de studio en namen in 2012 het album Grooove Vol. 1 op, vooral geënt op jazzfunk.

Dit jaar doken de vijf weer de studio in en namen, geassisteerd door trompettist Randy Brecker en Billy Gibbons van ZZ Top, het album Groove Is King op. De titel geeft al aan dat het dit keer niet om de jazz gaat, maar moderne dance met funk.

De Franse pianist Alexandre Tharaud kreeg de liefde voor muziek mee van zijn moeder, die danslerares was bij de opera in Parijs en zijn vader, zanger van operettes. Niet vreemd dus dat Alexandre al op zijn vijfde achter de piano kroop en daar nooit meer vandaan is gekomen. Op D. Scarlatti: Sonatas, uit 2011, speelt Alexandre sonates van de Italiaanse componist Domenico Scarlatti.