KX Radio Album Basispakket: Dj favorieten!

De afgelopen 2,5 week heb je op KX Radio kunnen genieten van het Album Basispakket. Ook hebben we de personal favorites van onze dj's in het zonnetje gezet! Vandaag de laatste!

DJ Ratz:
Natuurlijk is het niet te doen want morgen zou ik kunnen zeggen dat Public Enemy met It takes a nation of millions het beste album is. De dag erna Rocket to Russia van The Ramones. Wat dacht je van Morphine met a cure for pain? Of is er na Revolver nooit meer een mooier album gemaakt?
Vandaag is Dusty Springfield met Dusty in Memphis het allermooiste album ooit gemaakt. Natuurlijk met Son of a preacherman maar smelten is het direct al met Just a little lovin'. Wat een stem..... Vooral mooi op zondagochtend. Een album om innig te omarmen en te beminnen..

Henk Peeters:
Album: Revolver van The Beatles
Track: Tomorrow never knows

Revolver van the Beatles is uit 1966, maar ontdekte ik pas zo'n 10 jaar later (logisch, als je van 1961 bent). Om te beginnen was de hoes al een stukje aparter dan die van de voorgangers, maar voor sommige nummers ging dat nog veel meer op.
Met de oren van 2014 is het sowieso het meest eclectische album van the Fab Four: een veelkleurig palet aan stijlen, van kinderliedjes (Yellow submarine) via de romantiek (Here, there and everywhere), rechttoe-rechtaan rock (And your bird can sing), soul (Got to get you into my life), oosterse invloeden (Love you to) tot de psychedelica van Tomorrow never knows.
Het liedje dat als slotstuk op het album zou komen, maar als eerste werd opgenomen, en waarbij alle technische snufjes die de studio kon leveren werden gebruikt; en soms nog wat meer:-)
De eerste keer dat ik die track hoorde, aan de luisterbalie van Van Leest in Tilburg, kan ik me nu nog herinneren: erg raar, maar ook ontzettend lekker!

Jeroen Drogt:
Mijn ultieme album is een populair album waar veel op is gestemd. Het is al weer een oudje: "Déjà vu" van Crosby, Stills, Nash & Young uit 1970. Ik leerde het album betrekkelijk laat kennen. De single "Our house" kende ik al wat langer. Hoewel het een lief liedje is nodigde het nummer me niet uit om eens het hele album te beluisteren. Bij de eerste radiozender waar ik ooit programma's maakte hadden ze de lp in hun immens grote collectie staan. De bruine hoes met die zes mannen en die herdershond trok wel mijn aandacht maar viel zodanig uit elkaar dat ik het idee kreeg dat als ik 'm zou opzetten ik door de tikken de muziek niet meer zou horen. Ik kwam dan ook niet in de verleiding om de plaat eens te lenen en thuis op te zetten. Pas in 1985 ontdekte ik om wat voor een album het ging. Ik luisterde in die tijd vaak naar albumprogramma's die Radio 3 (nu 3FM) nog rijk was en nam daar ook regelmatig van op. In die tijd kwamen oude lp's opnieuw uit op cd. Zo werd ook "Déjà Vu" voor het eerst vanaf cd gedraaid. "Carry on", het openingsnummer, kwam enorm binnen. Dat intro! Die akkoorden! Die samenzang! Wat was dit? Daarna werd "Country girl" gedraaid, gevolgd door de single "Our house". Ik heb die drie nummers nog vaak op mijn cassetterecordertje afgedraaid. Later kocht ik het hele album, en nog steeds draai ik hem met enorm veel plezier. "Carry on" is mijn favoriet, gevolgd door "Country girl" en het prachtige subtiele "4 + 20" met (ik denk) Stephen Stills solo, alleen met een gitaar. Een eenvoudig liedje maar wel van een zeer grote schoonheid.