Ode aan de toiletjuffrouw: "Als ik twee mensen een hokje in zie gaan, wens ik ze veel plezier"

Sannie van Ginkel (60), al bijna 23 jaar toiletjuffrouw bij TivoliVredenburg: "Ik heb mijn eigen 'Sannie-tair' stempel. Die ga ik laten tatoeëren."

💰Geen vast tarief. Betaal je voor de hele avond? Dan krijg je een snoepje. Je kunt ook chips, tampons, maandverband of een deo'tje bij Sannie kopen.

In Tivoli bevinden zich in totaal 88 wc's, maar plassen doe je natuurlijk bij Sannie. Even was Sannie(-tair) bang dat ze het na twee jaar corona niet meer aankon, maar ze is blij dat ze weer een Hazesie kan draaien op haar vertrouwde plekje waar ze al bijna drieëntwintig jaar werkt. En Sannie is niet zomaar een toiletjuffrouw: in 2015 werd ze door 3FM uitgeroepen tot Toiletdame van het jaar! 🚽

Hé Sannie-tair, ben je een geboren toiletjuffrouw?

Sannie: Dat denk ik wel. Ik ben altijd al een kletskous geweest en leren uit boeken was niks voor mij. Vroeger zei mijn juf al: lieffie, jij moet het met je gezichie doen. Dat kletsen is ook wel mijn kracht. Mensen delen alles met met mij. Ik zou een heel boek kunnen schrijven.

Wat voor gekke dingen maak je allemaal mee op de wc's?

Sannie lachend: Ik zie alles voorbijkomen, dat maakt het werk juist leuk. Mannen die alleen in een onderbroek lopen of mensen met witte gezichies waaraan je al ziet dat ze de wc niet gaan halen.

Ik heb weleens twee mensen stiekem een wippie zien doen. Toen liep ik eropaf en zei: "Je mot eraf. Dit mag nie. Ga maar thuis in bedje lêggen samen." Wat een boeffies!

Wat is het goorste dat je hebt meegemaakt?

Sannie: Ik heb een keer gehad dat iemand de wc helemaal onder had gespuugd. De arme meid had kots in haar onderbroek, haren en ze zat ook nog aan de diaree. Ik keek ernaar en dacht: San, even verstand op nul.

Sannie nu lachend: Toen heb ik een soppie gemaakt, en haar gezichtje en onderbroek schoongemaakt. Ik zei nog: "Lieffie, we kunnen hem ook uittrekken." Haar broek was nog schoon. Een paar weken later kwam ze me bedanken. En ik zei: "O meid, ik was het alweer vergeten." Als toiletvrouw doe je dat gewoon.

Heb je weleens een cadeautje gekregen?

Sannie: Ja, heel vaak. Gelukspoppetjes, een bloemetje of een bijzonder muntstuk. Vaak willen mensen me trakteren op een drankje. Dan zeg ik: "Hou je centjes maar. Het leven is al zo duur." Ja tòch?!

Sannie nu lachend: Ik heb ook een keer een zelfgemaakte 'Sannie-tair stempel' gekregen van een meissie dat bij Tivoli werkte. Als ik vijfentwintig jaar in het vak zit, wil ik die laten tatoeëren.

Tekst gaat verder na de afbeelding

Ik hoor dat jij ook een zingende toiletjuffrouw bent, klopt dat?

Sannie lachend: Ja, ik heb ook een geluidsbox met een microfoon en dan draai ik lekker een Hazesie. Dat is echte toiletmuziek en het klinkt altijd gezellig.

Maar ik moet uitkijken hoor. Er zijn knobbeltjes op mijn stem gevonden. De arts zei: "Je zingt en kletst teveel." Ik ging een beetje op het internet kijken en wat blijkt nou: die knobbeltjes komen vaak voor bij professionele zangeres en zangeressen. Ik lach in een deuk. Het moet niet gekker worden.

Plas je zelf ook in de hokjes?

Sannie: Ik ga nooit op een openbaar toilet zitten. En dat moet jij ook niet doen. Kijk, als het druk is ken ik niet elke keer gelijk schoonmaken als iemand het hokje uit loopt. Dus een tip voor de vrouwen: als je nog geen toiletdame hebt gezien, leg dan zelf even een beetje wc-papier op de bril. Je kunt ook hurken of leren om staand te plassen.

Hé Sannie, geef eens toe. Je bent best een bekende Utrechter. Toch?

Sannie: Dat denk ik wel. Als ik even naar buiten ga kom ik altijd wel een bekende tegen. En weet je: in de coronatijd organiseerde Tivoli een quiz doen waarbij je een poster kon winnen met mijn toiletregels erop. Van allemaal mensen hoor ik dat ik in hun wc hang of op het kantoor. Maar tot voor kort had ik zelf die hele poster nog niet gezien, haha. Nu verkoop ik ze ook bij mijn plekkie: vier euro vijftig zijn ze. En er is veel vraag naar. Een meisje heeft er afgelopen weekend nog een gekocht. Ze zei: ik ga verhuizen, dit wil ik!

Tekst gaat verder na de afbeelding

Micha Schneijderberg (43) werkt als toiletdame Snorella WC bij De Trut in Amsterdam: "Als twee mensen samen de wc's binnengaan wens ik ze veel plezier."

💰Tarief is verschillend. "Het ligt eraan waar ik werk. Maar wat je ook geeft, ik sta altijd voor je klaar met een snoepje. Heb je echt geen geld bij je? Loop dan maar door. Bij hoge nood moet je elkaar helpen. Toch?!" aldus Snorella WC.

Snorella WC is geboren op de wc's van homodiscotheek De Trut in Amsterdam, klopt dat?

Snorella WC: Ja, het is alweer bijna tien jaar geleden. Destijds werd er in De Trut veel kapot gemaakt. Een wasbak van de muur brak van de muur, ondergoed lag in de wc of hele wc-brillen waren doormidden. Zonde, want het geld dat de vrijwilligers daar ophaalden, was bedoeld om LHBTQIA+ broeders en zusters in andere landen te helpen.

Op een avond was ik het zat en ben ik spontaan toiletjuffrouw geworden. Alleen zag ik er niet uit met mijn blonde pruik en soepjurk. Ik dacht: dit wil ik volgende week weer doen, maar dan zoals ik eruit wil zien. En ta-da: Snorella WC was geboren.

Snorella WC is meer dan een man met borsthaar, hoge hakken en een snorretje. Er zit een maatschappelijk boodschap achter haar. Toch?

Snorella WC: Zeker weten! In 2012 organiseerde ik een kleine demonstratie tegen de antihomowet in Rusland. Ik had een kistje zwart gespoten en aan al mijn vrienden van De Trut gevraagd of ze in het zwart mee wilden lopen. De kleur van rouw, weet je wel. Daarachter liepen juist allemaal mensen in regenboogkleuren. We deden samen de kist open en daaruit kwam de gigantische regenboogvlag die normaal bij de Westerkerk hangt. Ik was zo trots. Het kwam uit mijn tenen. Ik wou dat iedereen zichzelf zou kunnen zijn.

Terug naar de wc's. Wat maak je daar allemaal voor grappige dingen mee?

Snorella WC: Ik vind het altijd leuk als mensen vanuit de feestzaal terugkomen om te zeggen dat het bij mij veel gezelliger is. Het is een beetje zoals een verjaardag: je kunt je hele woonkamer schoonmaken en stoelen klaarzetten, maar iedereen is uiteindelijk toch te vinden in de keuken of op het balkon.

De wc’s geven mensen een fijn en veilig gevoel. Je kunt altijd een praatje met me maken of even wat spekkies vreten als je suiker nodig hebt.

En wat doe je als twee mensen samen een hokje binnengaan?

Snorella WC: Dan wens ik ze heel veel plezier en vraag ik daarna of het is gelukt. Ik ben toch geen politieagent? Ik zou pas ingrijpen als er een hele rij ontstaat, of als het écht heel lang duurt. Iemand kan natuurlijk ook onwel zijn geworden. En als er iets gebeurt, zie ik het als mijn taak dat het goed afloopt.

Wie zijn eigenlijk het smerigst: mannen of vrouwen?

Snorella WC: Nou, ik kan je zeggen: daar zit geen verschil in. Met een paar glaasjes op kan het ze allemaal niks meer schelen. Helemaal prima want ik ruim het toch wel op. Ik snap het stiekem ook wel. Als ik ook op een feestje ben en ik laat wat vallen denk ik ook: dat wordt wel weer opgeruimd.

Wat maakt het werken in de vieze toiletten de moeite waard?

Snorella WC: De dronken mensen die selfies met mij maken, gulle mensen die vijf euro neerleggen en je wisselgeld niet aannemen. Pfoe, wat nog meer? Mensen die naar jou struikelen omdat ze alleen jouw hulp (en vooral snoep) willen.

En andersom zijn al die lieve mensen er ook voor mij. Laatst zat ik niet zo lekker in mijn vel, maar ik moest toch weer toiletjuf spelen. Eigenlijk wilde ik naar bed en daar uithuilen. Gelukkig verdween dat gevoel door alle mensen die enthousiast op mij af kwamen lopen. "Woehoeee Snorella! Schat, hoe gaat 'ie? Zo fijn dat je er nog bent!" Dan weet je weer waar je het voor doet.

Tekst gaat verder na afbeelding

Conny Verschoor (65) is de nachtmoeder van Cultuurpodium Perron in Rottedam: "Mannen flirten weleens met mij. Wacht maar tot je me bij daglicht ziet, zeg ik dan."

💰Vijftig cent per pis- of kakstop. Onbeperkt plasplezier is twee euro. Geen wisselgeld? Je kunt ook contactloos pinnen op Conny's schaaltje: "Ik was de eerste toiletdame in Nederland bij wie dat kon!"

Festivals, bootfeesten en Cultuurpodium Perron: als je in Rotterdam uitgaat heb je de legendarische toiletdame Conny Verschoor vast wel eens gezien. Ze zit al dertig jaar in het vak, en is sinds 2011 de veilige thuishaven van Cultuurpodium Perron.

Ha Conny, je werkt al sinds 2011 bij Perron. Kijk je wel eens weg van alle gore dingen die bezoekers voor je achterlaten?

Conny: Nee joh, ik heb alles gezien. En de vieze dingen horen er nou eenmaal bij. Het is natuurlijk een oud klerepand en bent soms ook een halve loodgieter. Mensen laten de wc’s verstoppen en ja hoor: je hebt een heel waterballet. Dan wordt de rij steeds langer. Maar weet je: als ik écht hulp nodig heb, staat er altijd wel iemand voor me klaar.

Om welke herinneringen moet je nog vaak lachen?

Conny, lachend: Ik ben weleens uitgenodigd voor een bruiloft van twee Perron-bezoekers, én ik heb een keer een tekening bij iemand op de arm gemaakt van een bloemetje met een smiley. Een week later kwam hij trots zijn getatoeëerde arm aan me laten zien. Ik zei nog verbaasd: “Heb jij je eigen een week niet gewassen?!” Nou, dat maak je niet mee als je achter de kassa staat bij een supermarkt.

Ben je meer dan alleen een toiletjuffrouw?

Conny: Zeker weten! Ik probeer bezoekers altijd een leuke avond te bezorgen. En je bent ook hét aanspreekpunt, de wegwijzer en een moedertje. Ik heb altijd een etuitje bij me: haarelastiekjes, tamponnetje, condooms en veiligheidsspelden als iemand uit zijn of haar broek scheurt. Dat is gratis service en hoort er gewoon bij.

Geef je als moedertje ook advies?

Conny: Meiden vertellen weleens over jongens die stomme dingen doen. Dan zeg ik altijd: “Later lach je erom.” Ik wil ze een hart onder de riem steken en ze een veilig gevoel geven. Het advies dat ik het vaakst geef aan dronken mensen is toch: de volgende keer even wat minder drinken hè. Dan heb je ook wat aan je avond.

En soms zie je dat jongens meisjes lastigvallen. Dan grijp ik ook in. “Je moet niet over haar grenzen gaan. Een beetje respect, ja!”

En eh... Wordt er met jou eigenlijk een beetje geflirt?

Conny lachend: Ja, gek genoeg wel. Dan maak ik daar wel altijd een grapje van. “Wacht maar tot je me bij daglicht ziet. Dan piep je wel anders.”

Je doet dit werk al zo lang. Hoe houd je het vol?

Conny: Ik word ontzettend blij van de waardering. Ook nu we weer open zijn. “Wat leuk om je te zien!” zeggen mensen dan enthousiast.

Conny nu lachend: En ik ben natuurlijk de jongste niet meer, maar in mijn hoofd nog wel. Dat heb ik te danken aan de jonge mensen. Ze houden me scherp en ik weet wat er in hun levens speelt. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ben de nachtmoeder van Rotterdam. Een prachtige eretitel.