Special: Weezer - Everything Will Be Alright In The End

Wat ging er mis en hoe hebben Rivers en co het uiteindelijk weer goed gemaakt? Je hoort het allemaal in deze Special over Everything Will Be Alright In The End! Check hier het fragment uit de uitzending. Onderaan deze pagina kun je de hele Special beluisteren.

Beluister de special:

"Het kon twee kanten op: succes of complete flop. Ik wist het echt niet"

Sorry guys I didn't realize that I needed you so much
I thought I'd get a new audience, I forgot that disco sucks
I ended up with nobody and I started feeling dumb
Maybe I should play the lead guitar and Pat should play the drums

Rivers zegt sorry

Zo begint 'Back To The Shack', de leadsingle van Everything Will Be Alright In The End, het negende studio-album van Weezer. Een excuus aan de fans, want, zo vindt zanger en tekstschrijver Rivers Cuomo, hij heeft er een bende van gemaakt.

Raditude en Hurley vs Blue en Pinkerton

De laatste twee albums, Raditude en Hurley, waren inderdaad geen doorslaand succes. Niet alleen verkochten ze slecht, zelfs hardcore fans krabden zich achter de oren bij horen van sommige tracks.

Rivers begon op deze albums ook ineens met co-schrijvers te werken zoals James Dupree, Dr. Luke en Rick Nowels, mensen die normaal voor hitkanonnen zoals bijvoorbeeld Katy Perry, Nelly Furtado en Tiesto werken. Wat deed Weezer met die mensen?

Voor critici was het koren op de molen: die hadden er toch al een handje van om alles wat Weezer uitbracht na de eerste twee albums, het titelloze album met de bijnaam Blue Album en Pinkerton, af te schrijven als “niet zo goed als de eerste twee”.

Het begin van Weezer

Weezer wordt op Valentijnsdag 1992 opgericht en bestaat dan uit Rivers Cuomo, Jason Cropper, Matt Sharp en Pat Wilson. Ze schrijven nummers en treden veel op in de plaatselijke kroegjes van Los Angeles, langzaam bouwend aan een groter wordende fanbase. Bijna anderhalf jaar en een aantal demo's later tekent DGC Records (Geffen) de band. De vier nerds vliegen naar New York om hun debuutalbum op te nemen. Tijdens de opnamen verlaat gitarist Jason de band, zijn opvolger is (van oorsprong bassist) Brian Bell.

Het grote succes met debuutalbum

Rivers kan dan nog niet bevroeden dat het album, dat in mei ‘94 uitkomt, zo’n succes zou worden. En inderdaad, het wordt een succes. In Amerika alleen al worden er 3,3 miljoen exemplaren verkocht en tracks als 'Undone The Sweater Song', 'Say It Ain’t So' en vooral 'Buddy Holly' worden alt-rock classics.

Beluister het fragment:

"Artistiek succes is heel fijn, maar niet voor elke prijs"

En dan -- het altijd lastige tweede album. Zeker voor Rivers, die voor album twee - Pinkerton - besluit al z’n twijfels, diepste geheimen, sexuele verlangens en eenzaamheid op te schrijven en er liedjes van te maken. Weg is ook de gelikte productie van album een, gedaan door oud The Cars-zanger Ric Ocasek: de band produceert Pinkerton zelf en dat levert een veel rauwer, scherper geluid op.

Pinkerton in eerste instantie grote flop

Het album flopt. Critici missen het frisse geluid van het debuut en er staat ook geen radiohit op het album. Het mislukken van Pinkerton brengt Weezer op de rand van de afgrond, Rivers schaamt zich voor z’n openheid als iemand die te dronken op een feestje al z’n gevoelens blootlegt om er de volgende dag achter te komen dat iedereen hem uitlacht.

Van bijna einde naar nieuw begin

Rivers vertrekt naar Harvard om te studeren, z’n band en fans vertwijfelend achterlaten of Weezer nog wel bestaat. Jaren gaan voorbij… totdat: Pinkerton toch waardering krijgt. Weezer hervindt nieuwe energie door de late liefde voor Pinkerton en gaat weer opnemen: ook weer met producer Ric Ocasek. Het resultaat is The Green Album.

The Green Album luchtiger

Rivers schrijft nog steeds over persoonlijke inzichten, maar in vergelijking met Pinkerton is het wel stukken luchtiger. Geen moeilijke gitaarsolo’s, geen duistere krochten van Rivers’ ziel die uitgediept worden: het tien tracks tellende album duurt 28 minuten. Dat is een reactie op de Pinkerton-backlash.

Hartstikke leuk dat mensen je prijzen voor je artistieke integriteit, maar zo diep gaat Rivers niet meer. Dat blijkt uit heerlijke, luchtige liedjes als 'Island in the Sun.'

Beluister het fragment:

"Ik kan alleen maar heel eerlijke teksten schrijven. Ik zing m'n dagboek"

Na The Green Album volgen nog Maladroit, MakeBelieve, The Red Album, Raditude en Hurley. Geen één album lijkt hetzelfde: op The Red Album mogen alle bandleden ineens een liedje zingen, op andere albums begint Rivers ineens liedjes te schrijven met andere songwriters.

Fans zijn verdeeld

Elk nieuw album wordt lauwtjes ontvangen, fans zijn verdeeld en steeds vaker klinkt het sentiment dat de band twee toffe albums maakte in het begin, maar daarna…. mwoah. Rivers weet dat hij zoekt, maar toch blijft hij erbij dat zijn teksten altijd bloed eerlijk blijven. Alleen maar eerlijke lyrics.

'Pork & Beans'

Dat eerlijke - en ook het afzetten tegen wat mensen van hem verwachten nu het grote succes uit lijkt te blijven - resulteert ook in single 'Pork & Beans'. Daarop zingt Rivers dat hij weigert z’n uiterlijk aan te passen of de hulp van hitmakers als Timbaland in te schakelen. Ironisch genoeg schrijft hij het nummer pas na klachten van het label dat er nog een hit ontbreekt op The Red Album…

Beluister het fragment:

"Ik doe er alles aan om de relatie met m'n fans weer te herstellen"

Na The Red Album volgen Raditude en Hurley, de minst succesvolle albums van de band. Het creatieve dieptepunt, maar ook het startpunt van iets nieuws: de Weezer Cruise. Twee keer kunnen fans een cruise boeken mét Weezer die, naast andere bands, meerdere keren optreedt tijdens een meerdaagse reis over de oceaan. Een drijvend festival als het ware.

Core community

Het contact dat Weezer daar meemaakt met die hardcore fans verandert veel voor Rivers. Het letterlijk oog in oog staan met de echte liefhebbers brengt de band terug naar de begindagen.

Die core community gunt de band de tijd nummers te laten groeien, het hoeft niet meteen aan een verwachting te voldoen. Een verademing, zo blijkt. Het is niet zo dat Weezer per se slechtere muziek wilde maken de afgelopen jaren, niet met opzet in ieder geval.

De invloed van het internet

Het ligt aan het internet, denkt Rivers. Een liedje kan niet keer op keer live gespeeld worden en op die manier ontwikkelen: na één keer spelen staat het online en hebben mensen er een mening over, die door de band onbewust wordt meegenomen in het proces.

Everything Will Be Alright In The End

De cruises geven de band de moed om opnieuw te beginnen: het resultaat is Everything Will Be Alright In The End. Met dus die eerste single waarin Rivers sorry zegt voor alles wat hij fout heeft gedaan.

Beluister het fragment:

"Zolang wij het leuk vinden en er fans zijn is er plaats voor gitaarbands"

Everything Will Be Alright In The End, zo beloofde de band al eerder dit jaar, is een combinatie tussen Blue en Pinkerton. Dat is nogal wat, gezien de legendarische status die die twee albums hebben en de lauwe reactie die vooral bij critici te horen was bij alle daaropvolgende albums. Pinkerton flopte, bracht de band op andere paden.

De invloed van Pinkeltons late succes

Rivers begint dit nieuwe album met een excuus aan de fans voor het bewandelen van die paden. Paden die hij vertwijfeld probeerde na de desastreuze ontvangst van Pinkerton in 1996. Had de carriere van Weezer er anders uitgezien als Pinkerton wel vanaf dag één een succes was geweest? Was zo’n bold statement als Everything Will Be Alright In The End dan wel nodig geweest?

Gewoon een Weezer-album

Everything Will Be Alright In The End probeert niet hip te zijn, niet mee te liften op huidige trends, het is gewoon een Weezer-album. Gitaren en melodieën met eerlijke lyrics. Maar rock is dood, zeggen steeds meer mensen. Is dat zo? Is er nog plaats voor gitaarbands? Als Weezer het leuk vindt en de fans vinden het leuk, screw de rest van de wereld. Dat is de houding die Rivers ook duidelijk verwoordt in het nummer 'I’ve Had It Up To Here'.

Don't wanna compromise my art for universal appeal
Don't wanna be mass consumed
I'm not a happy meal

Beluister het fragment: