Rudy Mackay laat zich ook op aids testen

Dag twee van het Glazen Huis in Kenia. Lees het weblog van Rudy Mackay.Sirenes. Al een half uur raast er politie rond het huis. Eerder vanavond werd er al een man neergeschoten aan de overkant van de straat maar nu is het nog serieuzer. Een aanslag aan de andere kant van het centrum. Afgezien van de sirenes krijgen we er hier weinig van mee, hoewel het Hilton dat aan de rand van ons plein zit zojuist belde dat zij in elk geval de beveiliging opschroeven voor vanavond. Kenia, onrustig en instabiel.

Oog in oog

De afgelopen jaren reis ik door Nederland voor Serious Request om geld op te halen voor - laten we eerlijk zijn - de ver-van-mijn-bed slachtoffers. De afgelopen dagen sta ik oog in oog met ze. Mooie mensen maar bij tijd en wijlen ook confronterend. Bedelende kinderen die donders goed weten dat ik geen woord van ze versta en daarom slechts met hun hand richting hun mond gebaren.

Normale mensen rond het Glazen Huis

Enfin, natuurlijk, dat beeld kennen we en ik had ook niks anders verwacht hier. Maar aan de andere kant van ons Glazen Huis staan normale mensen, mensen uit de sloppenwijk, mensen in pak, dikke mensen, kleine mensen, oude mensen, moeders met kinderen. Allemaal in de rij om zich gratis te laten testen op hiv. Vraag een Keniaan of 'ie iemand kent met aids, en hij lacht ze tanden bloot om de domme vraag. Natuurlijk.

Hiv in Kenia

In Kenia krijgt iedereen die besmet is met hiv gratis door de overheid verstrekte medicijnen. Klein puntje: dan moet je wel geregistreerd zijn. Oh ja, en uiteraard getest zijn. En daar staat niet iedereen om te springen, op z'n zachtst gezegd. Het laatste enorme aids-evenement in Kenia trok 80.000 bezoekers, in totaal lieten zo'n 200 mensen zich testen. Niet omdat het ze geen reet kan schelen, ze zijn er gewoon doodsbang voor.

Hier bij het Glazen Huis is dat niet anders, vertelde de zuster me. Mensen komen soms huilend de prik-tent uit en dat zegt over de uitslag helemaal niks. Sommigen huilen omdat ze hiv blijken te hebben, anderen juist van opluchting omdat ze het al jaren onterecht vreesden.

Rudy heeft het niet

Ik heb het niet, weet ik sinds vanmiddag. Ja, ik weet wat ik in bed heb uitgespookt, nee je bent nooit zeker. En dus laat ik me testen. Als de zuster vraagt hoeveel seksuele partners ik heb gehad, kan ik het niet laten om te vragen: 'at once?'. Ze kan er niet om lachen, maar de mannen waarmee ik in de tent zit, rollen over de vloer.

De test

Het bloedprikken in de vinger stelt niks voor (uiteraard even gecheckt of ze niet dezelfde prikker elke keer gebruiken, je weet het nooit he met die Afrikanen), de acht minuten wachten op de uitslag is zenuwslopend, het moment van de waarheid ga je door de grond.

You're never sure

De zuster overhandigt me een soort zwangerschapstest, waar op de achterkant streepjes staan. Ik mag ze nog niet zien omdat ze het me nog een keer wil uitleggen. Eén streepje is hiv-negatief, twee is hiv-positief. Er gaat vanalles door mijn hoofd. Wat nu als het toch... hoe moet het dan met... het zou toch niet dat... 'Why are you so nervous?'. Because you're never sure, totdat je het getest hebt. Daarom.

Duizend mensen testen op hiv

We gaan er voor in de komende zes dagen duizend mensen te testen. Minimaal. Iedereen die dat doet, en de uitslag afwacht, krijgt een dikke Ghetto Radio-headphone - al vind ik dat de hiv-positieven er twee moeten krijgen. Een lokkertje, maar het werkt en daar gaat het om. Hoeveel mensen er uiteindelijk positief zijn getest de afgelopen twee dagen, weet ik niet. Maar zij die het zijn, krijgen direct begeleiding, een doktersvergoeding en medicijnen.

Hier wordt onder m'n neus vooruitgang geboekt, meer dan ik me had kunnen voorstellen.

>> Meer Rudy in Kenia