3FM Serious Request

Eric blikt terug op zijn bezoek aan Malawi

  1. Nieuwschevron right
  2. Eric blikt terug op zijn bezoek aan Malawi

Eric Cortons reis naar Malawi voor 3FM Serious Request zit erop. Hij blikt terug in een blog

"Het is vroeg als ik dit schrijf. Ik was al om kwart voor zes wakker. Klaarwakker. Niet naar gedroomd of ziek, gewoon wakker. Malawi houdt me behoorlijk bezig. Ik heb gisteren een ongelooflijke verdrietige en tegelijk mooie dag gehad. ‘s Morgens in Kasungu District Hospital was heftig en confronterend. Tweehonderd jonge vrouwen die op het terrein van het ziekenhuis wachten op hun bevalling. Ver weg van huis, man en eventuele andere kinderen. Ze hebben besloten om naar het ziekenhuis te gaan en daar te wachten totdat het zover is, omdat bevallen in hun thuisregio gewoon teveel risico met zich meebrengt. Een ingrijpende beslissing, omdat ze op deze manier een aantal weken niet kunnen werken en haar familie voor de kinderen moet zorgen.

Hoog sterftecijfer onder baby's

Maar ook hier in dit ziekenhuis is er geen garantie dat het helemaal goed gaat. 25 bevallingen en 5 keizersnedes per dag uitgevoerd door 2 verloskundigen een hoofdzuster en een chirurg. Dat is zoveel, dat is niet te doen. Zeker als er soms 8 vrouwen tegelijkertijd aan het bevallen zijn. Ook hier dus een hoog sterftecijfer onder baby’tjes, maar zeker ook onder de jonge moeders. Ik stond er bij en keek ernaar...en voelde me machteloos.

Tabaksplantages in Malawi

In de middag waren we in een klein dorpje, dat vroeger wat meer welvaart had dan nu. De tabaksplantages in Malawi verbouwen zogenaamde Barley tabak die bij ons eigenlijk alleen als ‘vulling’ gebruikt wordt en aangezien wij in het Westen veel minder zijn gaan roken en de Chinezen door hun welvaartsniveau duurdere en betere sigaretten willen, is de tabaksteelt in Malawi een beetje ingeklapt.

Huidschimmels en gifgroene loopneuzen

Dat is in de dorpen goed te zien. De huizen verraden nog de welvaart. Zo hier en daar zit er zelfs glas in de ramen en is de veranda frivool versierd met ornamentjes. De huizen zijn nog steeds in goede staat. Dat kun je niet zeggen van de kinderen, helaas. De kleren die ze aanhebben zijn diepvuil en volledig versleten. Nou is dat niet zo erg, maar wat daar onder zit baart me meer zorgen. Dikke buiken van parasitaire infecties, schurft, huidschimmels en gifgroene loopneuzen. Ook bij de volwassenen zie je duidelijk dat ze hier te kampen hebben met zware omstandigheden.

Ik speek met Liliana die twee zoons heeft en daarna maar liefst zeven miskramen heeft gehad. Hoe dat komt, dat hoor je in december, want dat is een heel verhaal.

Rondleiding door Enita

En ik sprak met Grace. Moeder van vier kinderen die afgelopen augustus haar laatstgeborene na drie weken verloor. Ze is er nog steeds volledig stuk van en als we het graf van de kleine David bezoeken, wil ze ook niet mee. Bang om daarna nooit meer te kunnen slapen, zegt ze verdrietig. Ik praat met haar over haar andere kinderen en ze vertelt vol trots dat het goed met ze gaat. Alleen Enita. Die is een beetje stout en wil niet leren. Ik ontmoet de negenjarige Enita en die is misschien wel stout, maar wel een superleuk kind. We maken grappen en zij leidt me rond door het dorp en in haar huis.

Kip voor Corton

Uiteindelijk eindigt de dag met een flinke pot voetbal op de plaatselijk ‘pitch’ en bij vertrek gebeurt me iets dat ik niet licht zal vergeten. De ‘Chief’ van het dorp stopt onze auto en vraagt of we nog even willen wachten, want hij en de vader van Enita willen me een cadeau geven. De ‘Chief’ lacht zijn volledige verzameling scheve tanden bloot en houdt mijn hand vast. Onderwijl zie ik allemaal jongetjes rennen en is het een kabaal van jewelste. Heel langzaam begin ik te vermoeden wat mijn cadeau zal zijn. Na vijf minuten en een vijftal bezwete lachende smoelen verder komt Enita aan met een mooie grote kip. Ze gaat op haar knieën en biedt mij de kip aan met een grote glimlach. Ontroerend.

Betsy, de kip van Corton

De hele weg terug heeft Betsy, want zo heb ik haar genoemd, op mijn schoot gelegen en ik heb haar geaaid, wat nogal wat hilariteit veroorzaakte bij mijn Malawiaanse reisgenoten. Zeker toen ik meldde dat Betsy door mijn liefdevolle geaai in een diepe slaap gevallen was. Een kip is om te eten, niet om te aaien..

Ik kan haar niet meeneme,n dat zul je begrijpen. Betsy zal helaas ten prooi moeten vallen aan het gewone Malawiaanse leven. Ik denk dat ik weet wat we morgen voor lunch zullen hebben. Niet getreurd, ze heeft een prachtig leven gehad. Echt...."

Ster advertentie
Ster advertentie