Heftig bezoek in Kenia

Prostitutie, vuilnisbelten en weeshuizen met hiv besmette kinderen. Ze hebben alles met elkaar gemeen. Lees het blog van Rudy Mackay, dag 4 in Kenia.Ook in Nairobi hebben ze hoeren. Genoeg zelfs. Teveel als je het mij vraagt en het worden er steeds meer. Even een prijsopgave: als je seks met ze wilt hebben, kost je dat twintig cent. Ja, inderdaad, twintig cent. En voor de meeste mannen hier is zelfs dat veel te veel. Resultaat: ze worden dagelijks bij bosjes verkracht.

Nou weet ik gelukkig van verkrachting weinig, behalve dat er weinig voorspel aan te pas komt en zelden even de tijd genomen wordt om in goed overleg te besluiten of er een condoom gebruikt zal worden. Het aantal hiv-positieven onder deze groep: zwaar boven het gemiddelde. Het aantal ongewenste zwangerschappen: ongekend.

Surrogaatmoeder en pasgeboren baby's

We zijn een uurtje rijden bij het centrum van Nairobi vandaan, op bezoek bij een weeshuis waar tweehonderd kinderen zitten die in leeftijd varieren van één dag tot een jaar of drie. Maria verwelkomt ons. Een mooie gezette vrouw, kort haar en zelf opgegroeid in het weeshuis. Ze is een jaar of twintig en werkt in het huis als surrogaatmoeder. Als ik vraag waar alle kinderen vandaan komen, schrik ik van het antwoord.

Niet ver naast het weeshuis ligt een enorme vuilnisbelt. Tussen alle troep, temidden van de stank stijgt daar regelmatig het gehuil van pasgeboren babys op. Achtergelaten door hun moeder. Het zijn met name de prostituees die bevallen en het kind direct dumpen. 'Soms komt er een goed mens voorbij die het gehuil opmerkt, het kind meeneemt en bij de politie afgeeft', vertelt Maria. 'Die brengen het kind dan bij ons.' 'En als er geen goed mens voorbij komt?', wil ik weten. Ze glimlacht en zucht tegelijk.

Testen op HIV

Kinderen die hier binnenkomen worden de eerste twee dagen apart gelegd, door een dokter onderzocht en op hiv getest. Een heel groot aantal heeft het meegekregen van de moeder. Eén mazzeltje, bij jonge kinderen is het immuunsysteem nog niet helemaal ontwikkeld en dat zorgt ervoor dat na een paar maanden het virus ineens toch uit het lichaam kan zijn, zegt Maria. Voor de kinderen die toch hiv-besmet blijken, zijn er voldoende medicijnen, verstrekt door de Keniaanse overheid. Ze krijgen goed te eten - iets wat essentieel is, anders werkt de medicatie niet eens. Bij geen van de kinderen is te zien wie hiv-besmet is en wie niet. Maria weet het antwoord, maar wil - heel erg Keniaans - het liever niet zeggen. Schatting: zo'n kwart van de kinderen in dit weeshuis heeft het.

Scholing, liefde en een toekomst

De kritiek die ik vaak op weeshuizen hoor ('kinderen kunnen veel beter bij familie opgroeien') gaat hier voor geen meter op gelukkig. Ze hebben geen familie. Het eerste dat ze zagen was hun moeder, vervolgens een gore vuilnisbelt. Hier krijgen ze een toekomst. Scholing. Liefde. Een grote zus als Maria. Als we later op de dag terug bij het Glazen Huis zijn, komt de townclerk (de burgemeester) op bezoek met een voor Kenia ongekend gebaar. Hij besluit een enorme smak geld te geven aan goede aidsgerelateerde doelen. Voordat hij gaat, spreken we hem even aan. Wij weten nog wel een goed doel.

>> Lees meer over het Glazen Huis in Kenia