3FM Serious Request

Sander Lantinga's week

  1. Nieuwschevron right
  2. Sander Lantinga's week
Sander Lantinga voelde na een weekje vol poepscheppen, ramen lappen, free fighten en waterballetten zoveel frustratie, dat hij dat maar beter even van zich af kon schrijven.Giel dit jaar niet in het Glazen Huis (want anders heeft ie ruzie thuis) en ik ook niet (ik heb het namelijk niet zo op Sonja Bakker) dus wat gaan we dan doen dit jaar? Ons schaamteloos prostitueren! Dat is wat er na vele middagen brainstormen en nadenken uit de koker kwam.

Jawel, Giel en ik gingen in de verhuur en mensen konden ons inhuren voor verschillende werkzaamheden en klusjes en diegene met het hoogste bod mocht een ochtend lang van onze kwaliteit gebruik maken en dat allemaal onder de titel Rent-A-DJ.

En natuurlijk is het voor het verrassingseffect leuk dat Giel en ik niet wisten wat we precies gingen doen. Dat hoorden we pas als we op de locatie waren aangekomen.

Cadeautje en Pepernoot
Zo stonden we op woensdag, de eerste dag van de Serious Request actie, te blauwbekken op de stoep ergens in Amsterdam-Noord.

Nadat we een groot gebouw waren binnen gelopen en kennis hadden gemaakt met de opdrachtgever, hoorden we dat we waren ingehuurd om reclame te maken voor de film Alles is Liefde. Dat mocht natuurlijk niet in ons dagelijks kloffie, maar we moesten verkleed als cadeautje en pepernoot, net als de hoofdrolspelers uit de film. En de eerste conclusie van de dag was dat Giel ook werkelijk alles staat.

Eenmaal omgekleed op weg naar Den Haag waar een drukke stad ons hartelijk en ongegeneerd kon uitlachen. Nu zijn we dat wel gewend, maar dat komt meer door onze zangkunsten dan door onze kledingkeuze.

Na veel onwetende bejaarden, boze honden, bange kinderen en geïrriteerde zakenlui, zijn we in onze opdracht geslaagd en kregen we een cheque van 10.000 euro.

Natte spetters
Dag 2 was wederom een verrassing en moesten we naar Haarlem. Voor Giel dus een thuiswedstrijd want de geheime plek was vlak bij hem om de hoek van zijn getto. En wat bleek: we werden fotomodel.

We moesten in een wit shirt (Giel staat ook alles) poseren voor een hele dure fotocamera en dito flitsgenerator (de techniek staat voor niks) en hard schreeuwen om zo de slogan van deze Serious Request actie, De Wereld Schreeuw Om Drinkwater, uit te beelden. En daarbij kregen we per flits zo´n 2 liter water om ons oren… en in ons oren.



Dat het hulpje van de fotograaf van zijn stoeltje viel en met 9 hechtingen het ziekenhuis weer verliet zal ik maar niet noemen, want dat is zo lullig voor hem.

Tot slot moesten we ook nog een witte opa-onderbroek aan (Giel staat ook alles) en ook daarin werden we gefotografeerd. Voor het resultaat verwijs ik je graag door naar de website van Karl Nooten.

Kopje koffie, glazenwasser?
Dag 3 was ook enig. We waren ingehuurd om de ramen te lappen van het WTC gebouw in Amsterdam. We kregen een blauwe trui aan (Giel staat ook alles) en hadden het voorrecht om op 100 meter hoogte de ramen te lappen.

Gelukkig heb ik geen hoogtevrees en heb ik ook helemaal geen zwabberende benen op grote hoogtes en pies ik ook zeker niet bijna in mijn broek van angst, want dat zou helemaal niet stoer zijn.

Fight like a man!
Dag 4 bracht ons een koude dag opgevrolijkt door een pril maar heerlijk winterzonnetje.. en een desolate sporthal in Papendrecht. Eenmaal binnen kregen wij een satijn oriëntaals jasje aan (Giel staat ook alles) en stonden we tussen verschillende mensen van verschillend pluimage, maar ze waren vooral oud en kansloos die de sport Fei Wush beoefende.. of Mon Chou…of Fei Chu..of Chu Fush…of Chei Chu..of Fei Fush.

Anyway, heel leuk. Met stokken. En zwaarden. En mooie bewegingen. EN strakke broeken. En zweet op hun voorhoofd. En wij moesten ons de techniek eigen maken en dan een examen afleggen en mochten wij slagen, dan kregen we het geld.

Nu zijn Giel en ik natuurtalenten, maar vooral door ons te beseffen dat motivatie, inzet en wilskracht de drie pijlers zijn waardoor lichaam en geest in balans komen en je dan tot je innerlijke zelf komt en je daardoor in het reine raakt met de lotus in je hart, hebben we het examen met een goed resultaat afgelegd. Kassa!

Dezelfde steen
En op dag 5 stonden we in Rijswijk (een heel mooi plaatsje, vooral ´s ochtends veel te vroeg, terwijl je staat te bibberen omdat je een uur te vroeg bent) en kregen we een wit plastic schort en groene kaplaarzen aan (Giel staat ook alles) en werden we met open armen ontvangen in een dierenasiel.

En ja hoor: kattenbakken verschonen (die lucht!), honden uitlaten, poep scheppen en het rattenhok schoonmaken. Zo kon het dan ook gebeuren dat dierenvriend van het zuiverste soort Giel Beelen werd gebeten door James, de Japanse buidelrat.

Gelukkig stoot een ezel zich in het algemeen geen tweede keer aan dezelfde steen. Maar daar trok James zich niets van aan waardoor Giel nu met 2 bebloede vingers thuis zit. Wat een rattenstreek! En een hondenbaan! ……… (vul hier je eigen woordgrapjes mbt tot dieren zelf in)

Verbroken vriendschap?
Enfin, een hele leuke maar bewogen week. Giel en ik hebben veel ruzie gehad en spreken nu al 3 dagen niet met elkaar, behalve als de camera of microfoon aanstaat. We zijn blij dat we onze bijdrage hebben kunnen leveren, maar ik snak naar 6 dagen niet eten in een Glazen Huis.. of vakantie.. of thuis met de gordijnen de pijn wegeten.

Sander Lantinga
Ster advertentie
Ster advertentie