3FM Serious Request

Milouska naar Haïti - reisverslag deel 2

Nieuws
Milouska naar Haïti - reisverslag deel 2

Milouska Meulens, presentatrice van het Jeugdjournaal, reist voor Zapp Goes Serious af naar Haïti om met eigen ogen de gevolgen van de stille ramp te zien.

>> Lees alles over Milouska's reis
>> Lees Milouska's eerste reisverslag
>> Lees Milouska's derde reisverslag
>> Lees Milouska's vierde reisverslag
>> Lees Milouska's laatste reisverslag

Milouska houdt een blog bij. Check hieronder het tweede verslag van haar reis.

Reisverslag deel 2

Eerst zie ik het huisje niet. Het staat eenzaam in een stoffige vlakte. De stukken plastic en karton waarvan het gemaakt is zijn bruingrijs, een schutkleur in deze buurt van Port au Prince. We rijden er in afgesloten auto's doorheen, onder geen beding mogen de raampjes open waarschuwt de chauffeur. Pas als het plastic wappert in de wind zie ik dat het niet één homogene puinhoop is en dat er dus een bouwsel staat.

Kloof tussen hoop en werkelijkheid

Het huisje blijkt een overblijfsel van de tentenkampen uit januari 2010. De aardbeving van dat jaar heeft veel souvenirs achtergelaten in de stad. Glooiende hellingen vol afval en brokstukken. Huizen zonder gevel. Vloeren die abrupt overgaan in een afgrond.
In onze gekoelde auto probeer ik de beelden vast te houden, m'n ogen klauwen zich in de flarden leven die voorbij trekken. Flarden vol hoop. Want temidden van de tergende armoede vallen grote kleurige naamborden op van de winkels in Port au Prince. Belofte van God. Stralende Morgenster. God's Engel. De Haitiaan gelooft. Punt. De kloof tussen hoop en werkelijkheid is voor mij bijna niet te verwerken.
Ook het contrast met onze aankomst op het vliegveld is groot. Toen lachte ik nog. We werden verwelkomd door Caribische klanken van een steelpan-band. De zachte wind strelend op onze wangen. Swingend liep ik de aankomsthal in. Met de ellende in dit land moest het toch meevallen als reizigers zo vrolijk begroet werden.

Demonstratie

Maar het valt helemaal niet mee. Een half uur rijden van het vliegveld rijden we tegen een demonstratie aan tegen de regering. Die doet te weinig, staat op de borden die de demonstranten omhoog houden. Ik volg hen in stilte als het begrip dof op mij neerdaalt. In een land waar 70% van de bevolking leeft van zo'n 2 Amerikaanse dollar per dag, heeft wc's bouwen geen prioriteit voor de mensen. Voor de keus gesteld geven ze eten de voorkeur boven zeep. Logisch. En niet. Wat de Haitiaan dringend moet weten is dat niet alleen een maaltijd gezinnen in leven houdt. Handen wassen net zo.

Milouska.