3voor12 spreekt Haty Haty: 'Mensen denken vaak: we kunnen dansen, want het is elektronisch’

"Als de groove niet klopt, kun je beter stoppen."

Het is dan eindelijk zover. Blaudzun en David Douglas hebben onder de naam Haty Haty het album 'Here Comes The Sun' geproduceerd. Veel hadden de heren nog niet samengewerkt. Wel werkte Blaudzun mee aan een nummer op de vorige plaat van Douglas en dat smaakte dus kennelijk naar meer. Tijdens ADE 2015 verscheen daar ineens de naam Haty Haty op het programma. En toch kenden ze elkaar al jaren. In eerste instantie uit het Hilversumse, waar Sigmond werkte als regisseur, Douglas als editor.

Ze waren allebei wel een soort van met muziek bezig. Zo maakte Sigmond onder de naam Blaudzun een album met een Flamingo erop en een roze veertje in het doosje, terwijl Douglas vooral achter de schermen met elektronische muziek werkte. Ondertussen dronken ze samen bier en gingen ze naar de film, brak Blaudzun door met zijn derde album, en om de zoveel tijd zeiden ze tegen elkaar: ‘We moeten echt eens samen de studio in.’ Sigmond: ‘Toen ik op een gegeven moment een maand vrij was, zijn we het daadwerkelijk gaan doen. Het had ook niet langer moeten duren, want het begon een beetje sneu te worden.’ Douglas: ‘En dus stond Johannes een maand lang elke ochtend om tien uur voor de deur.’ Douglas zorgde voor de basistracks, met uitzonderlijk veel aandacht voor de groove. ‘Als de groove niet klopt, kun je beter stoppen.’

Muzikanten en kunst

Op High As The Sun staat het nummer Parakeet, over letterlijk de vleugels uitslaan en de vlucht naar voren maken, een onderwerp dat als een rode draad door Blaudzun’s oeuvre heen loopt. Er staan ook twee nummers op over zelfverzekerde vrije meisjes die zichzelf op hun best tonen op de dansvloer. En dan is er dus die nogal fysieke ode aan Vincent van Gogh, wiens schilderijen Sigmond het liefst van zo dichtbij mogelijk bekijkt. “Ik heb er natuurlijk nooit echt aan gelikt, maar ik sta wel drie keer per jaar in het Kröller-Müller museum. Dat voelt alsof ik een oude vriend bezoek. Ik ga niet het hele rondje achter de Japanners aan, maar rechtstreeks naar de laatste zaal, waar al zijn werk vanaf Saint Remy hangt. Het heeft met de kleuren te maken, maar ook met de penseelstreken, die het bijna laten bewegen. Het ligt er letterlijk dik bovenop, het is geen plaatje meer, maar iets fysieks.”

In een interview met Atze de Vrieze op 3voor12 vertellen Blaudzun en Douglas over de samenwerking, museumbezoekjes en kunstenaarschap. "Ik moet oppassen, ik ben nog steeds welkom in musea. Straks gaan ze me weren: daar komt ie, de schilderijenlikker!" Nieuwsgierig waarom Blaudzun bang is voor de titel 'schilderijenlikker'? Je leest het complete interview hier terug.