Blof blogt: Terzijdes

Een herenigd Duitsland zet Peter Slager aan het denken, tijdens zijn verblijf in Berlijn met zijn band Bløf. Maar dat terzijde...

Zondag 3 oktober 2010

Terzijdes

Vandaag is de dag dat de Duitsers de hereniging vieren. De hereniging van Oost- (DDR) en West-Duitsland (BRD) dus. Op 3 oktober 1990 werden de beide Duitslanden weer één geheel, nadat op 9 november 1989 de Berlijnse Muur was gevallen. Historische gebeurtenissen, waarvan je hier in Berlijn nog allerlei overblijfselen kunt zien. Maar een gevallen muur is dus vooral iets wat je niet meer kunt zien.

De Berlijnse Muur 2.0

Daar heeft een aantal Duitse 3D-software ontwikkelaars iets op gevonden. Ze hebben een speciale iPhone app ontwikkeld (zou ook op een aantal andere apparaten moeten werken trouwens) die de Berlijnse Muur virtueel weer terug op z’n plek zet. Wie van jullie van plan is binnenkort naar Berlijn te gaan kan daar plezier aan beleven. Kijk op http://site.layar.com/company/blog/the-berlin-wall-is-back/. Maar dit even terzijde, eigenlijk.

Vanmorgen zijn we iets later begonnen na eindelijk even een avondje buiten de deur hier in de Duitse hoofdstad. Het was feestelijk druk en gezellig aan de vooravond van de nationale feestdag. We kwamen uiteindelijk terecht in een hip café dat Billy Wilder’s heet. What’s in a name ;-)

Toevallig was het wel, aangezien Ome Geert gisteren in Berlijn een toespraak hield en later bij een vriend van me in het vliegtuig terug naar Nederland bleek te zitten. Natuurlijk heeft de Nederlandse politicus niets te maken met de beroemde filmregisseur die zijn carrière min of meer begon in Berlijn. Toen in 1933 Adolf Hitler aan de macht kwam emigreerde hij onmiddellijk naar de Verenigde Staten waar hij één van de beroemdste filmmakers van de 20^ste eeuw werd (http://www.imdb.com/name/nm0000697/bio).

Trouwens, ook dit allemaal terzijde. Even terug naar dat café. Normaal ben ik een bierdrinker in het café, maar na het raadplegen van de drankenkaart bij Wilder’s besloot ik voor de verandering eens een cocktailtje te nemen.

Drooglegging voor Bløf bassist

Ik (en ik was niet de enige ;-)) ging voor een Prohibition. Los van wat erin gaat vond ik dat al zo’n mooie naam voor een alcoholhoudende cocktail, die móést ik proeven. Het drankje is genoemd naar de Drooglegging, dus een verbod/beperking op productie, vervoer en verkoop van alcohol in Amerika van 1920 tot 1933 (ik vermoed geen oorzakelijk verband tussen het opheffen van de Amerikaanse Drooglegging enerzijds en het aan de macht komen van Hitler anderzijds in 1933, maar ook dat terzijde). Hoezo hebben Duitsers geen humor?

De Prohibition blijkt een mengsel te zijn van champagne, gin, aarbeien en citroen! Héérlijk, vitamines! Na een stuk of zes van die dingen voelde ik ergens links in mijn achterhoofd een pijntje ontstaan dat vandaag weliswaar niet tot mythische proporties, maar toch wel tot een zeurend klein rotkatertje is uitgegroeid. Kom ik niet meer vanaf. Ik had toch beter een Shirley Temple kunnen nemen. Wie was Shirley Temple? Leuke vraag! Maar zie http://www.imdb.com/name/nm0000073/bio en http://nl.wikipedia.org/wiki/Shirley_Temple_(cocktail) , want dit is wel èrg terzijde en ik ga slapen.