3FM nieuws

Blogger Maria: “Ik vond mijn leven super klote”

  1. Nieuwschevron right
  2. Blogger Maria: “Ik vond mijn leven super klote”

Maria ter Beek geeft mindfulness-trainingen op scholen om scholieren beter met stress te laten omgaan. Dat ze zelf een burn-out heeft gehad, komt zeker van pas.

Maria ter Beek deed de studie SPH en werkte jarenlang als coach bij een gemeentelijk vervoersbedrijf. Twee jaar geleden kreeg ze een burn-out en besloot ze zich nog nadrukkelijker te verdiepen in mindfulness, meditatie en yoga. Kijk hier voor meer info.

Nu is ze coach op dat gebied en geeft ze ook trainingen op scholen. Voor X-Lab deed ze haar verhaal.

>> Luister naar het verhaal van Sherin (16)

Eind 2013 heb ik een ongeluk gehad. Ik stond in een tram, die ineens een noodstop maakte. Ik vloog door de tram en kwam hard op de grond terecht. Ik kon even helemaal niks en daarna ging het eigenlijk ook niet goed. Ik kon niet tegen prikkels, tegen harde geluiden, ik kon niet eens meer autorijden.

Toch ben ik gewoon doorgegaan met alles. Mijn lijf en geest stonden in overlevingsstand. Zo had ik het van jongs af aan gedaan. Mijn overlevingsstrategie was: Als het niet wil, moet ik harder werken. En als dat ook niet wil, moet ik nog harder werken.

‘Opeens ging ik uit’

Een paar maanden later liep mijn relatie op de klippen. Daardoor werd ik meer gestresst, hoewel ik dat toen niet door had. Omdat mijn lichaam op standje overleven stond, deed ik alles om maar door te gaan.

Doordat ik weg ging bij mijn vriend verloor ik veel stabiliteit. Ik woonde in meerdere huizen en leefde vanuit mijn koffer. Op een dag in november werd ik wakker, ik had eindelijk een plekje voor mezelf gevonden en ik zat tussen onuitgepakte dozen. Opeens ging ik uit, ik kon niks meer.

Niet meer doen alsof

Ik kon alleen nog maar voor me uit staren en er kwam een gelatenheid over me. Ik raakte niet in paniek, ik kon alleen helemaal niks meer, behalve huilen. Ik had nergens meer energie voor. Niet eens om op te staan, laat staan om naar de supermarkt te gaan of zoiets. Ik vond mijn leven echt super klote.

Het eerste wat ik deed was mijn moeder bellen. Tijdens het praten met haar kon ik eindelijk erkennen dat er intens verdriet was, teleurstelling, en dat ik het niet meer kon opbrengen om te overleven. Dat hele mechanisme was opgebrand en ik had geen zin meer om te doen alsof.

Groeven in je hoofd

Door een arts werd ik meteen in een revalidatietraject gezet. Ik moest niet alleen geestelijk weer op krachten komen, maar ook fysiek. Uiteindelijk duurde het een paar maanden voor het weer wat lichter werd. Het heeft zoveel tijd geduurd om in zo’n burn-out terecht te komen, dan het ook veel tijd kost om te herstellen.

Dat betekent niet dat de burn-out volledig is verdwenen, ik denk dat die altijd op de loer ligt. Een overlevingsstrategie is een soort groef in je hoofd. Hoe vaker je in stressvolle situaties komt, hoe dieper die groef wordt. Daarom is het belangrijk om eens goed naar je patronen te kijken. En of die wel echt werken.

Observeren is the key

Zo is het bij mij in ieder geval wel gegaan. Ik volgde een mindfulness-opleiding, deed veel aan yoga en heb een retraite gedaan in een klooster. Zo was ik echt bezig met mijn lichaam en kon ik observeren welke gedachtepatronen en overtuigingen ik had opgebouwd in al die jaren.

Je moet je overlevingsstrategieën onder de loep nemen en jezelf afvragen of die nog effectief zijn. Misschien waren ze ooit effectief, maar je komt natuurlijk niet voor niets in een burn-out terecht. Maar zoals gezegd, hoe ouder je bent, hoe dieper de groeven.

Jongeren hebben meer veerkracht

Daarom zou het te gek zijn als je met dit soort dingen al in je tienerjaren bezig kunt zijn. Want dan zijn je groeven minder diep en zou je daar redelijk eenvoudig veranderingen in kunnen aanbrengen. Jongeren hebben veel meer veerkracht.

Dus kun je ze ook leren hoe ze met hun eigen emoties moeten omgaan. Wanneer je mensen van jongs af aan leert om te gaan met spanning, druk en hoe hun geest en lichaam daarop reageren, zal dit uiteindelijk het aantal burn-outgevallen op latere leeftijd verminderen. We leren scholieren wel rekenen en taal, maar dat niet. En dat vind ik best gek.

Wat is mindfulness?

Bij mindfulness leer je opmerkzaam te zijn over hetgeen wat je doet. Net zoals spieren in je lichaam, kun je je aandacht trainen. Door allerlei meditatietechnieken leer je je aandacht te richten, de ene keer op je ademhaling, de andere keer op je lichaam.

Zo ontdek je welke activiteiten je energie geven en welke niet. Je leert gedachtepatronen te observeren en te herkennen. Op die manier ervaar je meer balans en leert op een andere manier naar je gedachtes te kijken.

Het is wel belangrijk dat je de training langere tijd doet. Je gedachten erbij houden, zo gezegd. Anders stap je meteen weer in een groef. Maar je kunt nieuw gedrag aanleren, een nieuw pad creëren. Het duurt ongeveer drie maanden voordat je hersenen zo’n nieuw pad aan hebben gelegd.

Meeleven met jezelf

Ik zal een voorbeeld geven. Als iemand pijn heeft, wil je vaak zo snel mogelijk laten weten dat je meeleeft en dat je wilt helpen om die pijn te verlichten. Tegen onszelf zijn we veel strenger. Je stoot je voet en het eerste wat je doet is tegen jezelf zeggen: ‘Sukkel, waarom doe je dat nou?’

Maar zou je zo tegen je beste vriend praten? Nee he? Waarom doe je het dan toch tegen jezelf? Mindfullness helpt om dit soort gedachtes op te merken. Mensen reageren niet puur meer. We laten onze gedachten bepalen hoe we met dingen dealen. We leven te veel in ons hoofd en dat is een ziekte van deze tijd. Terwijl: het zijn maar gedachtes!

Een grote snelkookpan

Gelukkig erkennen steeds meer scholen dat er wat moet gebeuren. Tijdens mijn trainingen op scholen krijg ik van leraren ook te horen dat jongeren tegenwoordig zoveel prikkels krijgen. Hun hele omgeving is één grote snelkookpan.

Het begint al met de CITO-toets. Op de middelbare school moet je uitvinden wat je wilt worden, zonder al teveel tijd te verspillen. Op school is ook belangrijk in welke setting je je begeeft. Ben je populair of niet? Wat vind je van jezelf?

Tel daarbij op leraren die het werk bijna niet aan kunnen, ouders die allerlei verwachtingen scheppen, constante afleiding door smartphones en je begrijpt met welke stressfactoren jongeren te maken hebben.

Hier en nu

Mindfullness is geen wondermiddel. Wel kan het inzicht en begeleiding bieden in het vinden van andere manieren om met prikkels en stress om te gaan. Je leert je grenzen herkennen en bewaken en daar naar te handelen.

Je leert contact te maken met je lichaam en echt in het hier en nu te leven. Voel je je voeten op de koude grond? Wat doet dat met je? Aandacht vestigen op verschillende lichaamsdelen zorgt ervoor dat je uit je hoofd gaat en echt in het nu bent.

Buigzaam zijn

Na afloop van zo’n training kwam een meisje naar me toe, die zei: “Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest.” Dat zette me aan het denken. Jongeren hebben zoveel lijntjes uitstaan, dat ze niet leren om te kiezen. Ze verliezen zichzelf in al die lijntjes en uiteindelijk drijven ze steeds meer af van zichzelf.

Kortom, lichamelijkheid is heel belangrijk. Weg met die duizenden gedachtes in je hoofd en werken aan je veerkracht. Veerkracht is dat je opmerkt wat er gebeurt en dat je kunt meebewegen. Want als je niet buigzaam bent, dan knak je.

Lees ook:
>> Time to slow down. Maar echt!
>> Help, een burn-out! Wat nu?!

Ster advertentie
Ster advertentie