Waarom surprise-releases verschrikkelijk zijn
- Nieuws
- Waarom surprise-releases verschrikkelijk zijn
Je wordt nietsvermoedend wakker en opeens blijkt er een nieuw album van je favoriete band te zijn. Surprise-releases noemen ze dat en 3FM-redacteur Ellen vindt het vre-se-lijk.
De wekker gaat. Ik grom, duw op snooze en slaap nog negen minuten verder. Tijdens de tweede ronde gaat dat kreng alleen maar harder piepen, dus vooruit. Ogen open en telefoon checken: effe rustig wakker worden. Kattenviral hier, een uit de hand gelopen groepsapp met 45 berichten daar. Een muzieknieuwtje of twee, een nieuw album van Beyon... EEN NIEUW ALBUM VAN BEYONCÉ? WHAT THE FUCK?
Kalm aan
Dit is dus niet leuk. Wil ik een glaasje Lemonade? Ja, lekker. Graag. Maar ik hoef niet ineens een enorme tank vol, die ik in één keer leeg moet drinken wil ik op kantoor mee kunnen praten.
Het verrassingsalbum hebben we bij Beyoncé eigenlijk al gezien in 2013. Dat was toen supervet en écht een verrassing. Maar nu is het tijd voor een nieuw trucje óf gewoon weer een ouderwetse 'normale' release.
Hartkloppingen en zweethandjes
Soms is the good old way of doing things niet zo eens zo verkeerd! Er zijn namelijk drie dingen die je cadeau krijgt bij een album dat ineens op je dak valt: hartkloppingen, lichte spasmes en zweethandjes. Waar moet ik kijken? Waar klik ik? Hoeveel kost het? Waarom nu? WAT GEBEURT ER? WAAROM DOEN JULLIE ME DIT AAN?
Naast deze ongemakken is het gewoon onhandig. Je kunt wel leuk een album uit de lucht laten vallen, maar een touraankondiging is dan ook nooit ver weg. En niet iedereen heeft een spaarpotje van veertig, vijftig of honderd euro klaarstaan om out of nowhere een concertkaartje te kunnen kopen.
'Ze is, ze is van mij...'
Daarnaast gaat een verrassingsrelease gepaard met een flinke klap aan publiciteit: er zal geen entertainmentwebsite te vinden zijn die het er niet over heeft. Je favoriete artiest overal tegenkomen lijkt op het eerste gezicht ideaal, maar mijn collega Nina denkt daar anders over:
"Ik vind het juist kut, die hype. Ik had het al een beetje met Radiohead. Iedereen heeft het daar ineens over, terwijl je je favoriete artiest ergens gewoon een beetje voor jezelf wilt houden. Of je wilt mensen vertellen over de toffe tracks op het album, maar met zo'n enorme hype hoeft dat niet. Iedereen weet het toch allang."
Voorpret
Een verrassingsrelease is dus groot nieuws, maar tegelijkertijd is het nieuws er meteen een beetje af. Alles is overal non-stop te horen en is bijna bij voorbaat al kapotgedraaid. En... je mist een van de leukste dingen aan een albumrelease: de voorpret!
Normaal gesproken krijg je een single en aan de hand daarvan ga je dan lekker speculeren. Gaat dit de stijl zijn van de rest van het album? Is het een gekke teaser? Komt er een thema-album? De voorpret is alles!
Maar niet voor iedereen. Collega Fleur is aanvoerder van #teamverrassingen: "Er hangt voor je gevoel een minder grote marketingmachine omheen. Het is oprechter: 'Ik maakte dit, hier heb je het.' Dan ben je gewoon de bom!"
Wait for it...
En ja, natuurlijk is het ergens wel lekker om in één keer alles te krijgen waar je gemiddeld een jaar of drie op moet wachten. Maar toch heb ik liever de ouderwetse manier. Laat mij maar lekker wachten op losse singles en optredens.
Het is eigenlijk net als kerst: een tijdje moeten wachten op de cadeautjes die je onder de boom ziet liggen maakt het uitpakken uiteindelijk alleen maar leuker. Écht!