Een ode aan alle concert-ouders

Autorijden, een tweede hobby

Allereerst is daar natuurlijk de groep ouders die bijna in hun auto leeft voor al die keren dat we ergens naartoe gebracht moeten worden. "Mam, Harry Styles staat binnenkort in de AFAS Live en ik wil graag met m'n vriendinnen gaan! We kunnen wel terugtreinen hoor... alleen... 's avonds..."

Natuurlijk weet je al wat ze gaat zeggen als je het zo verwoordt. Op deze manier heb je taxi-mama binnen no time gestrikt. Speciaal voor jou zal je moeder in de ijzige kou staan totdat ze eindelijk haar eigen kroost op kan halen in de Bijlmer. Nou mam, bij deze, je bent de beste chauffeur die er bestaat. Max Verstappen zou willen dat 'ie jou was.

Bloedende oren

Dan hebben we ook nog alle ouders die ooit écht mee naar binnen zijn gegaan naar een concert van Justin Bieber. Of Zara Larsson. Of Broederliefde. Als het maar een show is waarbij de legers tienermeisjes in grote getale komen opdagen. Als je tijdens zo'n concert een panorama maakt zie je een stuk of tien reuzen boven de kleine fans uitsteken. Dat zijn de vaders die meegaan met hun dochters omdat ze het moeilijk vinden om los te laten.

Toch zijn jullie ook stuk voor stuk helden. Die mentale navelstreng blijft een moeilijke om door te knippen. Óf jullie wilden stiekem ook gewoon even kijken waar de jeugd op losgaat, gewoon om lekker jong van geest te blijven. Wat het ook mag zijn, bedankt dat jullie zo'n anderhalf uur aan gegil hebben aangehoord voor ons (en daar stiekem ook een beetje bij gedanst hebben).

'Het is maar een fase'

Dan hebben we ook nog die periode waar we allemaal iets ouder worden en door verschillende muzikale fases gaan. Tijdens deze wilde rollercoaster komen er meer gekke genres voorbij dan er auto's in een gemiddelde vrijdagmiddagspits staan. Jullie blijven van ons houden, ondanks alle troep die er door onze speakers kwam. Thanks voor al die onvoorwaardelijke liefde.

Puur enthousiasme

En dan nog een ode aan alle ouders die nét iets te enthousiast waren tijdens onze muzikale opvoeding. Het was supertof dat we gesteund werden tijdens onze allereerste concertervaring, maar na de vijfde werd het toch een beetje verdacht. En dat jullie alle liedjes van Hilary Duff en Fall Out Boy konden meezingen was wel wat awkward als we met vrienden in de auto zaten.

Vonden jullie het supertof om een concertliefde te kunnen delen met je kind? Of heb je stiekem gewoon echt een zwak voor 'jonge' muziek? Wat het ook was, stiekem hebben we ook wel genoten van jullie dansmoves.

Bedankt

Daarom, lieve ouders. Jullie waren de rots in de branding tijdens onze muzikale opvoeding. Bedankt dat jullie poging na poging bleven doen om ons naar U2 te laten luisteren terwijl we liever Ronnie Flex op repeat hadden. Wie weet staan we over tien jaar wéér samen los te gaan, maar dan tijdens U2's comeback tour.