3FM-winnaar Esther doet verslag van Beatstad

Esther Pothuis won kaarten voor Beatstad en speelde zaterdag voor onze ogen en oren. Lees haar volledige verslag van Beatstad '09.

Als we luisteraars blij hebben gemaakt met concert- of festivalkaartjes, dan krijgen we weleens een leuk bedankje. Esther Pothuis maakte er wel iets heel moois van. Een artikel compleet met foto's, sfeer en persoonlijkheid viel bij ons door de elektronische brievenbus. Dat wilden we graag met jullie delen. Lees hieronder het (iets ingekorte) verslag van Esther op Beatstad 2009.

Bij de Beatstad-club

Met onze prachtige vrijkaarten betraden wij al huppelend het Malieveld, voor waarschijnlijk ons laatste festival van het jaar. Het eerste dat ons opviel toen we de groene weide opliepen waren de hippe oranje hoedjes die werkelijk iedereen ophad. En twee seconden later werd er ook een op onze hoofdjes gezet, zodat ook wij bij de club hoorden.

Niet springen, maar zingen

Beatstad radio galmde over het veld, waar iedereen genoot van de zon. Even later stond iedereen op om de mannen van Rigby te kunnen bewonderen. Ze speelden een relaxt setje nummers dat door half Den Haag werd meegeschreeuwd. Dat was het tweede dat opviel op dit festival: het Haagse publiek is een zingpubliek in plaats van een springpubliek, men zingt en schreeuwt de longen uit het lijf, maar niemand springt mee (zoals we normaal gewend zijn).

Montreal en Alain op Beatstad

Miss Montreal speelde prima en stotterde schattig. Alain Clark speelde goed, het publiek zong hard mee, waardoor het wat voelde als een groot karaoke festijn. Bij de bekende nummers als ‘Father and Friend’ of ‘This Ain’t Gonna Work’ was het soms lasting om Alain Clark te horen over het luid meeschreeuwende publiek.

Keane

Alle bandleden van Keane waren sowieso nogal actief. De toetsenist Tim Rice-Oxley kan niet stilstaan, maar moet toch bij het keyboard blijven, wat voor nogal wat slungelige bewegingen zorgt (zeer vermakelijk).

Meanwhile at Beatstad

Tussendoor waren daar nog de rockers van Stereo, een hilarische Van Velzen verlichte hartjes-op-stokjes, een Keane met fantastische covers en Tom Chaplin die het podium volledig benutte.

Einde

‘Somewhere Only We Know’ werd deze dag het hardst meegezongen van alle nummers (arme oren). En uiteindelijk maakte ‘Bedshaped’ een einde aan het zonnige festival in Den Haag. Waarna iedereen als gekken naar de trein stormde om die laatste trein toch nog te halen.

Esther was dolenthousiast over Beatstad. Was jij er ook bij, wat vond jij ervan?