Blof Blogt: Allemaal in je hoofd

Het verblijf in de opnamestudio begint Peter parten te spelen. Hij ziet en hoort dingen die er niet zijn...

Woensdag 6 oktober 2010

Allemaal in je hoofd

Langdurig studiowerk veroorzaakt soms vreemde hersenspinsels. Bij mij wel tenminste. Ik raak mijn gevoel voor tijd kwijt, welke dag het is, en het contact met de buitenwereld lijkt geheel verdwenen. Gelukkig heb ik dit weblogje nog om mij een beetje geestelijk gezond te houden aan het eind van de dag. Maar ik zie en hoor af en toe dingen die er misschien wel helemaal niet zijn.

Dat kan heel lastig zijn (bij voorbeeld in het geval van een persoon, je gaat dan in jezelf praten in de veronderstelling dat er iemand naar je luistert) of juist heel handig (zo zie ik de lelijke lavalamp in de studio nauwelijks nog – wat is dat toch met lavalampen in opnamestudio’s? Maar dat terzijde).

Een oplossing voor 'Wat Jij Denkt'

Vandaag hielp het iets horen dat er eigenlijk niet is toch wel enorm. Gisteravond laat keurden Paskal en ik een opname van “Wat Jij Denkt” af, en vervolgens vermoedde ik wel een oplossing, maar zijn we eerst gaan slapen.

Vanmorgen pakte ik mijn akoestische gitaartje erbij en begon te rommelen. Het moest toch kunnen? Dat lied zit er, maar de juiste vorm houdt zich voor mij verscholen. En op zulke momenten is het reuze handig dat je de dingen die er niet zijn toch hoort. Ik hoorde een gitaarpartij, iets anders dan we tot dan toe hadden, een andere drumpartij en een bepaalde sfeer. Hoe hoor je sfeer? Geen idee, maar je kunt het horen. En zo luisterend kwam ik op een paar simpele oplossingen die “Wat Jij Denkt” zouden moeten redden. Het zit allemaal in je hoofd.

Inmiddels durf ik te stellen dat het gelukt is. We zijn met z’n vieren de studio ingegaan en hebben het nummer teruggelegd op de tekentafel. Dat vond het blijkbaar wel fijn, want het gaf zich aan ons over en de dingetjes die ik in m’n hoofd al had gehoorde bleken het ook goed te doen in deze werkelijkheid.

Koptelefoon op, tellen en gaan

De volgende stap is dan: opnieuw opnemen. In dit geval hadden Norman en ik dus geen instrumenten waarmee we konden meespelen, en we hebben geen tijd eerst de gitaarpartijen helemaal te gaan uitzoeken. Dus hebben we gespeeld zonder begeleiding, geen akkoorden, geen melodieën, niks. Koptelefoon op, tellen, en gaan. Er zijn niet veel drummers die dat kunnen. Norman wel. Het blijkt wel dat hij net zo gek is als ik, hij hoort het ook. Samen hadden we de nieuwe versie er in twee takes op. Ik ben zo blij dat het soms allemaal in je hoofd zit. Zolang je het er maar uit kunt krijgen ;-)