Ed Sheeran: hoe was het?

Met zijn hit A-Team staat Ed Sheeran al weken lang hoog in lijsten en gisteravond was voor de grote fans dan eindelijk de dag aangebroken dat ze hem live konden horen. Hij trad voor een uitverkochte zaal op in de Melkweg in Amsterdam en, lucky me, door een winactie van 3FM mocht ik aanwezig zijn.

Fans in heel Amsterdam

Om kwart voor 8 kwamen mijn vriendin M. en ik bij de Melkweg aan en dat was duidelijk een stuk later dan veel andere fans. Meisjes met ‘Ed’ op de ene wang en ‘Sheeran’ op de andere wang, en met volgekalkte stukken karton in hun hand stonden al op- en neerspringend sinds half 12 die morgen in de rij. Een rij die inmiddels al reikte tot bij de tramhaltes en voorbij de stadsschouwburg, waar binnenkort het Boekenbal zal plaatsvinden.

Voorprogramma: Pure eargasm

Om half 9 waren we binnen en hoorden vanaf de garderobe al een zoet stemmetje uit de zaal komen. Deze bleek afkomstig van het eerste voorprogramma van Ed, Nina Nesbitt. Dit typisch Britse meisje veroverde met alleen haar gitaar en vrolijke melodietjes al snel de harten van iedereen in de zaal. Vooral haar nummer ‘The Apple Tree’ sloeg aan bij het publiek door het makkelijk mee te zingen chorus.

Het tweede voorprogramma was ‘Passenger’ a.k.a. Mike Rosenberg. Deze jongen moeten we goed in de gaten gaan houden, want jongens, jongens, wat een stem. Pure eargasm, kippenvel over je rug. Hij deed me denken aan Mumford & Sons, met zo’n rauw randje aan zijn stem en zijn Britse accent. Niet alleen heeft hij een prachtige stem, ook blijkt dat hij een geweldig goed gevoel voor humor heeft als hij zijn numer ‘I Hate’ inzet. Dit nummer gaat over alles wat hij haat (goh), onder andere noemt hij mensen die bij een concert door elk liedje heen praten. De mensen achterin hoorde je de rest van het optreden niet meer.

Afgetrapte sneakers en halsband

Om half 10 kwam Ed Sheeran het podium opgelopen. Met zijn bedhead, afgetrapte sneakers, een simpel t-shirt en een ketting die zo strak om zijn nek zit geknoopt dat het meer lijkt op een halsband, zou je niet zeggen dat dit degene is waar we de hele avond op hebben gewacht, maar uit het oorverdovende gegil blijkt wel anders. Terwijl hij zijn nummer ‘Give me love’ inzet, merk ik nog meer dingen op die deze jongen niet echt doen denken aan het imago van een entertainer. Een afdruk van een hondenpoot staat niet alleen op zijn simpel gitaartje en levensgroot op de achtergrond, maar ook getatoeëerd op zijn bovenarm. Toch is dit, zoals hij zelf zegt, wat vanavond gaat gebeuren: “I’m here to entertain, your only job is to be entertained”.

Entertainer Pur Sang

Daar start hij dan ook gelijk maar mee bij het eerste nummer. De zaal wordt in twee delen opgedeeld en samen verzorgen wij de harmonie waar Ed Sheeran overheen zingt. Bij verschillende nummers maakt hij gebruik van een feedback loop pedal, waarmee hij in feite live op het podium een nummer in elkaar flanst (wat zwak uitgedrukt is voor zoiets indrukwekkends), alleen gemaakt met geluiden afkomstig uit zijn eigen mond en zijn gitaar. Zo neemt hij ook onze harmonie op en ontstaat er zo een nummer van Ed Sheeran featuring de Melkweg. Pretty awesome if you ask me.

Er volgen nog vele nummers waarbij niet alleen hij alles uit de kast trekt, maar wij dat ook moeten doen, want “you know what you signed up for when you came to this concert”, zoals hij zelf zegt. We schreeuwen en klappen en zwaaien en zingen zo hard we kunnen bij nummers als ‘Grade 8’ en ‘You need me, I dont need you’. Bij dit tot een kwartier uitgerekte nummer geeft hij ons zowaar zangles. We krijgen een warm-up, waarin we deuntjes en toonladders nazingen, gaan dan over naar de oefeningen, het nummer zelf en eindigen weer opgedeeld in verschillende harmonieën.

Shhht!

Ed weet precies waar hij mee bezig is en hoe al zijn muziek moet klinken en ontvangen moet worden. Zo zijn er ook liedjes waar hij precies het tegenovergestelde van ons vraagt: absolute stilte. Hiervoor ‘shusht’ hij ons net zo lang totdat we allemaal muisstil zijn. Hij vraagt zelfs onze luide buurman een hoek te geven als hij niet stil is ,(wat natuurlijk sarcastisch bedoeld is). Control freak? Misschien. Irritant? Nee. Vermoeiend? Soms. Maar ik moet toegeven, hij heeft gelijk. Zijn pure stem in contrast tot een muisstille, volle zaal raakt je tot diep in je hart. Zo is er het nummer ‘Small Bump’, dat gaat over een vriendin van hem die haar 5 maanden oude baby had verloren. Als ik een sentimenteel persoon was geweest, hadden de tranen hier rijkelijk gevloeid. Hetzelfde geldt voor de nummers ‘Kiss me’ en de verschillende acapella gezongen nummers.

Op een gegeven moment komt voorprogramma ‘Passenger’ het podium nog een keer op en zingen ze samen twee nummers van hem, ‘Hearts on Fire’ en ‘Caravan’. Als je al eargasm had bij Passenger alleen, exploderen je oren hier helemaal van liefde voor Britse zangers, want als twee van zulke heerlijke stemmen in harmonie gaan zingen kan je niks anders doen dan je mond open laten zakken en staren.

Aangekondigde toegift

Het concert eindigt om half 12 (!!) met een aangekondigde toegift (“Now I’m gonna leave, you’re gonna scream for me and when I come back I act like I’m totally shocked. We have an agreement?”), waarin hij natuurlijk ook zijn grote hit ‘A-Team’ zingt en kort maar krachtig afscheid van ons neemt. Aan de ene kant erg jammer dat het allemaal voorbij is, aan de andere kant slaakt iedereen een zucht van verlichting, iedereen is helemaal aan zijn eind. Terwijl we onze jassen weer ophalen, vraag ik me af of ik nou zo’n slechte conditie heb, of dat Ed, zoals hij zelf al zei, echt een diehard entertainer is, hoeveel hondenpootafdrukken hij dan ook verzameld. Ik besluit op beide en voldaan van een heerlijke avond storten we ons in het dichtstbijzijnde café op onze barkrukken. Bedankt, 3FM :-).

Kelly Batist

>> 3FM.nl gaf kaarten weg voor Ed Sheeran