Racoon blog: Dennis over knoflookbier

Racoon heeft in de tourbus tijd genoeg voor mooie lange blogverhalen. Over Duitsers (en meer). Lezen!

== geschreven op dinsdag 7 oktober door Dennis ==

De weg naar Oslo blijkt uiteindelijk prachtig, vooral het laatste gedeelte. Jammer dat iedere keer als we in een stad aankomen we nauwelijks tijd hebben om even rond te kijken. Ook in Oslo hebben we een half uur om als een kip zonder kop door het centrum te rennen. Mooi? Ik geloof het wel. De reputatie qua schoonheid van de Scandinavische vrouwen kan ik inmiddels wel volmondig bevestigen, foei, foei...

Noorse vrienden
Dan is het op naar de zaal om te gaan soundchecken. De show was beter dan gisteren. Stugge lui die noordelingen, maar uiteindelijk hebben we toch weer een flinke berg fans gewonnen. Onze vrienden van de Noorse band Minor Majority, waar we niet lang geleden een Duits tourtje mee gedaan hebben, zijn er ook en dat moet uiteraard gevierd worden (uitstekend gelukt kan ik u melden).

De rit van Oslo naar Stockholm is weer een lange, vooral omdat ze in Noorwegen nauwelijks snelwegen hebben. De hele tijd 80 dus over provinciale wegen zeg maar, schiet lekker op. De aankomst bij het hotel is vrij bizar. Er staan handtekeningenjagers voor de deur te posten. We worden meteen aangeklampt om handtekeningen te zetten en moeten op de foto. Apart, in Stockholm.

Geëlectrocuteerde bassist
Debaser is een mooie zaal, die ons tijdens de soundcheck slecht gezind is. ‘The Phantom of the Debaser’ zorgt er voor dat Bart’s microfoon knettert en knalt, Stefan geelectrocuteerd wordt door zijn microfoon, snoeren dan weer wel, dan weer niet werken en mijn gitaar of geen geluid heeft of als een transistorradio klinkt. Uiteindelijk is alles aan de praat en geven we een supershow.

Freakin' Scandinavians
De eerste Nederlanders vanavond! Behalve 2 vrienden van ons die over waren gekomen voor deze show (25 euro incl. toeslagen vanaf Eindhoven, geloof het of niet) ook een groep uitwisselingstudenten die qua uitbundigheid wel een stel Brazilianen leken vergeleken bij de Zweden. Inmiddels hebben we geleerd dat een Zweed (of een Noor for that matter) die met z’n armen over elkaar licht met het hoofd knikt uit z’n dak staat te gaan.

Knoflookbier
Morgen dagje vrij, dus toch maar weer naar de kroeg. Wist je trouwens dat op een biljet van 20 Zweedse kronen gewoon Nils Holgersson staat en dat ze bier met knoflook hebben (geen grap), he Stefan? Jezus, die gast die stonk!

Inmiddels zijn we in de fase beland dat er regelmatig gevraagd wordt welke dag het ook weer is, of we nou naar Stocklo of toch Kopenhamburg onderweg zijn, of dat je in het hotel staat te vloeken tegen een dichte deur met het kamernummer van eergisteren.

Fart
Door algehele kaasheid weinig mee gekregen van de rit naar Kopenhagen vandaag, alleen dat na 2 dagen goed doorhalen de ranzigheid van de gasproductie in de bus vandaag een nieuw hoogte- (of diepte-, zo u wilt) punt heeft bereikt. Men will always be men I’m afraid.

Hello Kopenhagen!
Bij aankomst in Kopenhagen onszelf verwend met een heerlijk maal in een echt restaurant, livin’ the life, ja ja! Meteen daarna taaide iedereen af naar de hotelkamer, de vermoeidheid begint toe te slaan. De volgende dag zowaar een hele dag om rond te kijken in Kopenhagen, mooie stad! Zeker nog een keer terug naar toe.

De show ’s avonds was weer een hele goeie, begint saai te worden, maar we beginnen te merken hoe goed je word als band door avond aan avond te spelen, lekker gevoel.

Vandaag de langste rit van de tour; Kopenhagen – Keulen, on to the next one!

Grtz, Dennis


== geschreven op dinsdag 30 september door Stefan ==

Guten Tag meine Freunde,

Etap Hotel
We haddden jullie verlaten in Bielefeld, alwaar we een slechte nacht in een Etap hotel maar snel weer zullen vergeten. Het lijkt wel of je in een ruimteschip ligt te slapen, alles van plastic en wandjes zo dun als papier. Meegenieten met de buren dan maar, al ben ik blij dat Dennis en Paul mijn buren zijn en zij geen enkele ambitie hebben tot welke intermannelijke variant van het eeuwenoude liefdesspel dan ook. Pfffff.

Reeperbahn
Op naar Hamburg, HET muziekcentrum van Duitsland, samen met Berlijn natuurlijk. We komen daar aan op de 2e dag van het in 2 jaar tijd flink uit z’n kluiten gewassen Reeperbahn Festival, een muziekfestival waaarbij in zo’n 15 clubs rond de Reeperbahn 3 dagen lang bands van over de hele wereld komen spelen. Met natuurlijk de nadruk op Amerika, Europa en vooral Engeland. Denk SXSW, Eurosonic, dat werk.

Passepartout
Veel platenmensen, managers enzovoorts tezamen op 1 vierkante kilometer, je zou er verkeerde gedachtes van kunnen krijgen. Osama zou er wel raad mee weten :). Alle gekheid op een stokkie, altijd plezant hoor, dit soort happenings, je kunt met 1 passepartout echt te gekke bands zien, als je tenminste zo’n passepartout te pakken krijgt.

Slechte manager ;)
Aangezien het festival dit jaar ganz ausverkauft is (16.000) man, krijgt onze manager Eric, die we in Hamburg ontmoeten en mee zal gaan de komende week naar Scandinavië, met geen mogelijkheid voor elkaar voor ons allemaal nog zo’n passepartout te regelen. Bummer.

Tjeerd de redder
Dan zien we dat Voicst die avond speelt in de Prinzenbar, deel van het festival. Komt dat eens mooi uit. Tjeerd maar eens gebeld en die krijgt ons met 7 man bij hun show naar binnen. Altijd goed, Voicst. Lekkere puntige show van die gasten, ik ben en blijf fan! Na afloop even bijpraten en we spreken af later op de avond ff te gaan bieren. Dat zal uiteindelijk niet lukken want Tjeerd’s phone besluit vlak daarna dat ie er zonder stroom toch echt mee ophoud.

Murder is 1 nummer leuk
Afijn, we hebben ondertussen wel een bandje om ons pols en het blijkt dat we daarmee gewoon hier en daar naar binnen kunnen lopen. Eerst naar Murder, een duo dat gezellig zittend wel erg gezellige muziek ten gehore brengt, 1 gitaar, 1 zang, 1 nummer leuk en daarna nog een uur hetzelfde maar dan steeds met een andere titel. Boooooooooriiiiiiiiiiiing!

Hype Bon Iver
Op naar Knust, een mooie tent iets van de Reeperbahn vandaan om de laatste hype Bon Iver maar eens te gaan bekijken. Dennis heeft de plaat en is om, dus off we go! Het is erg druk in Knust, en naarmate de change over langer en langer duurt wordt het drukker en drukker, en warmer en warmer. Bart is al afgetaaid (tsja zn stemmetje sparen he) met Ralph en Polle. En Dennis, Paul en ik blijven een beetje achteraan hangen, aan de bar natuurlijk. Als Bon Iver dan eindelijk gaat spelen begrijp ik de drukte wel, erg mooie muziek en meneer Iver heeft een goeie band om zich heen verzameld. Maar het is wel echt te druk en de buiken zitten vol bier, wegwezen!

Te zacht
Volgende dag, eerst van hotel switchen vanwege de drukte in Hamburg. Slepen met spullen, we love it! Een paar uurtjes sight seeing en we gaan maar naar de Spielbudenplatz, het grote plein midden op de Reeperbahn waar wij zullen spelen vanavond. Een goeie spot, ware het niet dat de gemeente Hamburg heeft besloten daar een dB limiet te hanteren van 90 dB. Een goeie boer haalt makkelijk de 95 (van ons Paulke makkelijk de 105 trouwens), dus we maken ons een beetje zorgen of we voorbij zeg de 3e rij mensen nog wel te horen zijn.

Toch een goeie show
Ook vanwege de dB limiet zit Paul achter zo’n plexiglas aquarium, wel een mooi plaatje maar nou niet echt rock ‘roll. Ala, de show begint en het plein staat echt aardig vol. We geven werkelijk een mooie show weg, al zeg ik het zelf en de CD’s vliegen na afloop de toonbank over. Kopers zijn wel allemaal mensen van de eerste 3 rijen valt me op :) Ondanks de dB limiet mogen we niet klagen over de plek waar we neer gezet zijn, je kunt op dit soort happenings ook rustig in de plaatselijke wasserette neergezet worden als je pech hebt. Ik denk dat we nog wel eens naar Hamburg terugkeren.

TV on the Radio is niet best
Op naar TV on the Radio, ook al weer een beetje gehyped dankzij hun nieuwe album. Een erg sterk album hadden we des middags al even in de bus kunnen horen. Wederom de drukte in de zaal die bij een hype hoort, deze keer in de Grosse Freiheit, een grote zaal midden op de Reeperbahn. Maar wat een bagger als we binnenkomen, het klinkt echt verschrikkelijk. Duidelijk nog niet lang ‘on the road’ deze mannen, of ontslaan die geluidsman zou ik zeggen. De rest van de band taait meteen af, ik blijf maar ff hangen, geen zin om weer een eind te lopen.

TV on the Radio wordt iets beter
Het optreden wordt nog wel iets beter, maar het niveau van de CD halen ze bij lange na niet. Ik probeer het nog even bij Blood Red Shoes in de D Club, maar daar staat een rij van een kilometer (hype anyone?) en daar voel ik met toch iets te veel artiest voor.

Vroeg onder de wol?
Ik voel veel voor een vroeg avondje onder de wol, broccoli punten zouden ze in Volendam zeggen, maar fuck it, wat heb ik nog te bewijzen ten slotte. Mijn companen hebben nog een zeer leuke avond in Knust meegemaakt, maar daar moeten ze je zelf maar over vertellen…

Bart breekt in
(Nou, bij deze: Ja het was errug leuk, er was een bunker, en een kroeg en grieten en goeie muziek, onze duitse boeker Mirco, een maatje van hem, Fuck Off And Die genaamd, althans, een ezels bruggetje van hem zelf (Foad), en cuba libres, veel gelachen, lang leve de buikspiertjes… Grt brt...)

Met de bös naar Malmö
De volgende dag, op naar Zweden, naar Malmö. Een niet al te lange rit met een ferry ride, maar we moeten eerst nog bier en andere dranken inslaan, want dat is in Scandinavië een duur grapje. En een paar dagen zonder, well...

Moeilijk publiek
We spelen in de KB, alwaar alle groten der aarde wel gestaan hebben aan alle posters te zien. Mooie tent, mannetje of 100 als wij beginnen, maar laten we maar eens eerlijk zijn, de Malmödianen zijn wat stugger dan we de laatste tijd gewend zijn. Beetje verwend misschien met al die grote namen die al geweest zijn daar? Of wij sucken big time, dat kan natuurlijk ook. Damn, maar ja, win some, lose some.

Op naar Oslo
En nu, op weg naar Oslo, 6 uurtjes in de bus. In NL ben je dan van Goes naar Groningen EN terug. Hopelijk nog wat mooie plaatjes onderweg, al is het tot nu toe net Nederland, vlak en een beetje saai (1 uurtje onderweg). Vanavond in Oslo ontmoeten we de mensen van Minor Majority weer, de Noorse band waarmee we twee weken terug een week door Duitsland hebben getourd. I think there is gonna be beer involved :)

Bis bald!

Stefan.

O ja, gezien onze ervaringen in de US in december 2007: Evan doet het best goed, aardige shows met een andere band dan in de States, niet zo strak als de band welke hij daar had (met Bill Stevenson en Karl Alvarez), maar toch. Zeker het stuk in de set waarin hij in z’n eentje met gitaar een aantal nummers doet blijft erg mooi. Talented, to say the least!

== einde blogpost numero dos ==





== geschreven op zaterdag 27 september. Bart van de Weide. ==

Botanique in Brussel was leuk. Vlak voor de show liet Paul zien dat ook drummers kunnen bloeden door tegen een hoek van een betonnen muur te koppen. Flink gat in z’n kop. KLONT, ging het.

Belgen luisteren rustiger
Opvallend hoe groot het verschil is tussen Vlaamse luisteraars en Nederlandse luisteraars. Vlaamse mensen, luisterend en erg stil zoals altijd, terwijl de Nederlandse luidruchtig plezier aan het maken zijn. Er is voor allebei wel wat te zeggen.

Verkeerde hotel
En toen reden we naar Arlon, als tussenstop. Maar natuurlijk wel het verkeerde hotel. Bravo. Na de boel weer te hebben ingepakt en naar het goede hotel te zijn gereden, kwam ons aller Ralph (onze roadie) er achter dat zijn rugzak nog voor het andere hotel op straat stond. Met paspoort tot onderbroek. Bravo. Polle (onze andere roadie) en Ralph weer terug naar het andere hotel en daar stond de tas nog, moederziel alleen op de parking. What a luck.

Van Arlon naar Naar Freiburg.

Geen Lemonheads dus Racoon hoofdact
En nu schijnt het zo te zijn dat er twee Freiburgs zijn. Er is er 1 in het oosten en 1 in het zuiden van Duitsland. De Lemonheads reden linea recta naar het verkeerde Freiburg toe. Bravo. De mensen die al een kaartje hadden kregen hun geld terug. We besloten om toch te spelen. Gelukkig maar, eigenlijk bleef iedereen wel hangen om dan maar naar Racoon aus Holland te luisteren. Waren we opeens hoofdact geworden...

Stefan kon er niet meer in
Goeie respons daar in het Jazz house, alwaar Stefan de Kroon zichzelf buiten wist te sluiten tijdens het optreden, na een pispauze. Bravo. Te laat terug voor de backing vocals van Love You More, that’s a first! Aangezien we ineens headliner zijn doen we zelfs een toegift, they love us in Freiburg. Veel cd’s verkocht dus na de show ging Racoon maar eens de kroeg in om dat heuglijke feit te vieren.Leuke stad, Freiburg

Toen van Freiburg naar Bielefeld. Een beetje vergeten dat er een rit van plus minus 6 uur aan zat te komen. Dus vroeg op, half tien vertrekken…. Auw.

Lekke band
En toen hadden we een lekke band met de tourbus. Bravo. De wegenwacht was een duidelijk geval van iemand die voelt dat hij nodig is en zich daar naar gedraagt. Maar in het kader van: "It’s nice to be important, but it’s more important to be nice,” draaide meneer de wegenwachtman keurig bij.

Lek dak
En toen ontdekten we tijdens een enorme hoosbui dat het schuifdak van de tourbus lek is. Dennis kreeg een douche in zijn nek. Bravo. Mooi man, leedvermaak.

Lek geheugen
En toen liet senior Bukkens een akoestische gitaar staan op de hotelkamer. Gelukig was de vertraging te overzien en kwamen we mooi op tijd aan in Bielefeld.

Polle king of the farth
Lemonheads waren er al en we konden gelijk gaan bouwen en soundchecken. In de tent ‘Forum’, werd er lekker voor ons gekookt. Paul zijn nek schoot vast en Polle liet de smerigste winden van het afgelopen jaar. Bravo. Zelfs Ralph voorbij kunnen knetteren, knap hoor.

Lekker gespeeld, ging alweer erg goed, ook de mensen in Bielefeld lusten Racoon kennelijk wel.

Bon, Keep you posted.
Grt brt.

== einde blogpost numero uno ==