Playbacken... Dat doe je gewoon niet

Justin Bieber daalde op 8 en 9 oktober met al het Purpose World Tour-geweld neer in de GelreDome voor twee uitverkochte avonden live-muziek. Of nou ja... Semi-live. Soort van. Meneer playbackte namelijk het grootste deel van zijn show. Niet dat zijn fans dat erg vonden, maar ik vond het wel vreemd. Je betaalt toch gewoon voor een avond livemuziek? Of ben ik nou gek?

Playbacken is een no-go

Noem me over-kritisch of een zeikerd, maar je betaalt voor een show van het Bieber-kaliber al snel tachtig euro. Dan vind ik wel dat de artiest-in-kwestie z'n keel effe mag schrapen en zijn of haar nummers dan ook écht zingt. Het is je vak!

Een show neemt dagelijks niet meer dan twee uur in beslag. Doe tijdens die paar uur gewoon écht even je werk. Je verdient er tenslotte een bak met geld mee, je wordt enthousiast toegeschreeuwd als je je 'kantoor' binnenkomt... Ik zou 't wel weten ;)

Liever karakter dan perfectie

Dat de muziek op het album goed klinkt, weet ik. Dat is hoogstwaarschijnlijk waarom ik een kaartje kocht voor een concert. Op die avond zie ik dan ook liever the real deal, óók als het af en toe en tikkie vals of slecht getimed is. Je hebt te maken met een live-show, het hele idee is juist dat je nét iets anders krijgt dan op de plaat.

Of het nou om een extra lange drumsolo gaat, om een onverwachte uithaal of een kleine improvisatie die fout gaat... Ik houd ervan. Het hoeft allemaal niet vlekkeloos te verlopen, en zeker niet als je het spektakel van de Purpose-tour hebt om je foutjes te verdoezelen. De extra's zijn supertof, maar moeten de muziek ondersteunen. Niet vervangen.

Playbacken + popmuziek = match made in heaven

Playback-gedrag vind je overigens vooral bij popartiesten en vaak lijkt het samen te hangen met de grootte van de productie. Bieber doet niet eens moeite meer om zijn playbacken te verbergen en ook popprinsessen als Mariah Carey en Katy Perry maken zich er wel eens schuldig aan. Niet heel gek, als je ook nog wordt geacht te dansen in een cupcake-jurk of met slagroomtieten. I get it.

Maar waarom zingt Beyoncé dan wél alles live? Zelfs op hoge hakken en in een skin tight latex pakje, inclusief 'Crazy In Love'-choreografie waar ik al ademnood van krijg als ik ernaar kijk. Hoe doet ze het? Dat maakt eigenlijk niet eens uit. Ze kan het en kiest ervoor om het ook zo te doen.

Als dit bij andere artiesten niet lukt, prima. Dan doe je twee danspasjes minder of huur je twintig dansers in die het zware werk voor je doen. Het live-element blijft een belangrijk onderdeel van mijn concertervaring. Als je een muziekcarrière hebt, moet je dat ook live een beetje waar kunnen maken!

Wie komt er niet mee weg?

Wat ik me overigens ook afvraag is waar de grens ligt qua playback-acceptatie. Bij Bieber vinden de fans het blijkbaar wel prima, maar wat zou er gebeuren als Radiohead's Thom Yorke een keer een showtje playbackt? Of, god forbid, ADELE?

Liever live

I live for live, om het even lekker dramatisch neer te zetten. Er gaat niets boven een live concert waarin al m'n favoriete nummers voorbijkomen. Ja, dan klinken ze maar wat krakeriger of hier en daar een tikje vals. Ik ervaar liever wat karakter dan het gevoel te hebben dat ik genept wordt. Klaag me maar aan.