3voor12: Eten we ons te barsten aan het lopend muziekbuffet?

434.695.663.626. 434 miljard. Dat is het totaal aantal liedjes dat in 2014 afgespeeld werd op alle streamingdiensten ter wereld. Vraag niet hoe ze het precies hebben geteld, maar organisatie The Next Big Sound bracht het voor je in kaart. We luisteren met zijn allen naar een verbluffende hoeveelheid muziek, en het fascinerende is: het wordt in rap tempo meer. Zo is dat aantal twee keer zoveel als het jaar ervoor, en in de eerste helft van 2015 stond de teller al op ruim 1.000.000.000.0000. Een 1 met twaalf nullen. Je moet het misschien even opzoeken, maar dat noemen we 1 biljoen.

We zijn er inmiddels wel een beetje aan gewend: muziek is overal, op elk moment. We hoeven maar in te loggen, of we hebben toegang tot nagenoeg de hele muziekgeschiedenis, of we nu thuis zijn of onderweg. Maar wat betekent die enorme beschikbaarheid nu eigenlijk voor onze muziekbeleving? En wanneer verandert overvloed in overkill?

29 keer ongevraagd Uptown Funk

Tijdens de Amerikaanse muziekconferentie SXSW treffen we datafreak Eric Boam. Voor zijn dagelijks brood werkt hij in de ‘wearables’, technologie om van alles over jezelf bij te houden. Hoeveel je eet, hoeveel je loopt, hoeveel je fietst. En omdat Boam een grote muziekliefhebber is, besloot hij bij te houden hoeveel muziek hij zelf eigenlijk luisterde, en als het even kon ook hoe hij daar precies aan kwam. Het begon nog voorzichtig in 2010, toen hij ieder album dat hij hoorde op een lijstje zette.

Niet zo bijzonder, zou je denken, dat doen wel meer muziekfreaks. Maar hij wilde meer weten, en zo ging hij verder en verder, tot hij besloot in 2015 echt all the way te gaan: hij probeerde zoveel mogelijk nummers te identificeren, zowel thuis als onderweg op de radio als bij een concert. Zijn vrouw moet er knettergek van geworden zijn, maar Boam kwam tot een totaal van 12.669 liedjes, zo’n 35 per dag.

Hij zette zelf veel muziek op, maar werd ook ongewild geconfronteerd met hits. Zo noteerde hij 29 keer de hit 'Uptown Funk' van Mark Ronson, terwijl hij het geen enkele keer zelf opzette. Met al zijn data wist Boam een hele hoop te vertellen over zijn muziekgebruik. Zo zag hij steevast een muziekdip aan het eind van de middag, tot het moment dat zijn kinderen op bed lagen, en bestonden de enige twee dagen dat hij geen enkel nummer hoorde uit een dagje ziek thuis en een hike-dag in de bergen. Zijn belangrijkste conclusies: muziek is er echt altijd, en ook voor hem gold: de hoeveelheid stijgt.

In dit uitgebreide verhaal lees je alles over onze verslaving aan prikkels, de selfiecultuur die tot op het podium te zien is en een doemscenario voor de toekomst van de muziek.