Eindexamenblog: een tussenjaar voor Sabine

Aankomende dinsdag begint de tweede tentamenweek alweer. En dit keer maak ik me een beetje zorgen. Aardrijkskunde is een stuk lastiger dan de vorige keer. Het gaat dit keer over fysische geografie. Sociale geografie gaat mij altijd wat beter af. Vraag me wat over windstromen, bergen en stenen en ik ga liever zelf onder een steen liggen. Maar ik probeer er het beste van te maken maar ik merk wel dat ik, omdat ik het onderwerp niet zo interessant vind, het lastig vindt om motivatie te houden.

Winterdip

Ik heb er sowieso altijd moeite mee om motivatie voor school te vinden in de winter. In de schemer fiets je naar school en eind van de dag fiets je in het donker weer terug. Ik vraag me af of er zoiets bestaat als een winterslaap voor mensen. Daar ben ik de aangewezen persoon voor want jemig wat heb ik een hekel aan door het donker en de kou fietsen.

Tussenjaar

Een lichtpuntje in deze koude periode zijn toch wel mijn toekomstplannen. Ik heb de afgelopen maanden druk nagedacht over wat ik wil gaan doen als ik mijn diploma op zak heb. Ik ben nog erg aan het twijfelen tussen twee studies, pedagogische wetenschappen en de Toneelschool & Kleinkunstacademie in Amsterdam, dus ik heb besloten dat ik daar een jaartje nog even heel goed over na ga denken. Ik hoop dat ik in mijn tussenjaar een vooropleiding kan gaan doen of stage kan lopen om te kijken wat mij het meest interesseert.

Leren zonder smartphone

En hoe het gaat met mijn leven zonder smartphone? Het is wel echt zo dat ik beter oplet in de klas. Ik kan me beter concentreren, ik zit niet meer stiekem te WhatsAppen tijdens de les en kan me nu volledig focussen op wat de docent uitlegt. Behalve als ik achterin de klas zit, dan blijft het een uitdaging om me volledig te concentreren op de les. Maar dat herkent iedereen wel denk ik, naast sommige vriendjes/vriendinnetjes kan je beter niet zitten voor je eigen bestwil.

Het is wel lastig om contact te houden met de mensen die niet dichtbij wonen. Ik ben bang dat ze me vergeten of zoiets. Van veel mensen heb ik al de opmerking gekregen: ‘Oh, ik heb je gewhatsappt maar besef me nu pas dat je geen smartphone meer hebt.’ En ook kwam er al vaak voorbij: ‘Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik open eigenlijk nooit Facebookchat’. Dat blijft best lastig soms. Tegenwoordig sms’en ook niet echt veel mensen meer. Toen ik nog een iPhone had kreeg ik eigenlijk ook alleen sms’jes van mijn provider met de melding dat er een nieuwe telefoonrekening voor mij te zien was op internet. Je omgeving past zich natuurlijk niet aan, aan jouw smartphoneloze leventje. Al kwam ik wel laatst een ex-klasgenootje tegen en die vertelde me dat ze mijn idee, om mijn iPhone weg te doen, zo leuk vond dat ze het zelf ook is gaan doen.

Nog 200 dagen

Nog ongeveer 200 dagen en dan is het voorbij, dan heb ik m’n diploma op zak (hoop ik). Ja, ik heb een countdown-app gedownload op mijn computer. En wat zijn 200 dagen op een heel mensenleven? Even doorbijten.