3voor12: Jett Rebel: "Ik ben geen cover-artiest en ik jaag geen pophits na"

Truck klinkt zo lekker ruw omdat Jelte Tuinstra doelbewust alle liedjes in zijn eentje met een viersporenrecorder opnam op cassettebandjes. "Het was een heerlijke plaat om aan te werken. Ik wilde laten zien dat ik niet ben wat iedereen van me denkt."

Het hoofdkwartier

De rododendrons staan manshoog tegenover de ingang van het nieuwe Jett Rebel HQ. Zat hij voorheen in een bescheiden huisje ACHTER een vrijstaande villa in Soesterberg, nu heeft de zanger het rijk voor zich alleen. Overal zocht hij, met als steekwoorden 'genoeg ruimte voor een studio', 'een beetje goede akoestiek' en 'als het even kan wat mooie natuur'. Het zoekresultaat is ronduit verbijsterend: een waanzinnig gebouw met open uitzicht op een grote tuin.

Het oogt nog een beetje leeg, op het studiogedeelte na, waar gitaren, orgels, snoeren en die befaamde opname-apparatuur over elkaar heen buitelen. En zo hoort het natuurlijk ook. "Het heeft wel iets Versailles-achtigs, vind je niet?", zegt Jelte, terwijl hij het gordijn voor de openstaande deuren weg schuift. "Die vijver is in de zomer een zwembad."

Even wat afstand

Jett Rebel vertelt 3voor12 over zijn nieuwe album en waarom hij ervoor kiest net wat meer afstand te houden in interviews.

"Ik heb fans die alles van me willen weten. Ze zijn toegewijd en betrokken, en ik heb me daar heel erg bloot aan gegeven. Maar het is soms gek als je op een kutdag in de supermarkt komt en zomaar iemand je waarschuwt dat je op moet passen dat je niet bij de club van 27 gaat horen. Ik vind het niet erg om af en toe een praatje met mensen te maken. Zulke ontmoetingen ervaren mensen vaak als heel waardevol, maar ik moet het wel allemaal processen."

Verder vertelt 'ie over een van zijn slechte gewoontes: van het podium af vallen. Hij deed het in Paradiso en op North Sea Jazz.

"Hoe? Gitaarsolo met mijn ogen dicht. Ik speelde door terwijl ik viel, daar was ik wel trots op. Voetballers zouden dat nooit doen. Die blijven extra lang liggen om tijd te rekken of ze laten zich door belangrijke tegenstanders tackelen. Misschien moet ik er de volgende keer ook maar een punt van maken, nu moet ik er elke keer zelf over beginnen in interviews. Het is wel zonde van deze gitaar.” Hij staat op, loopt naar de hoek van de kamer en pakt de bewuste gitaar. “Puntgaaf vanaf 1975”, wijst hij op een buts op de kast. “Ik heb hem een jaar en laat hem van het podium vallen."

>> Lees hier het hele interview op 3voor12