Coens reisblog deel 2

COLOMBIA DAG 2

Op tijd wakker. Gisteravond gegeten en veel gepraat met Eric en zijn team. Ze hebben verteld wat ze de afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt en hoe de gesprekken met de slachtoffers zijn geweest. Ellendige verhalen, maar gelukkig ook voorbeelden van vrouwen die, mede dankzij hulp van het Rode Kruis, hun leven weer op de rit aan het zetten zijn.

Na het ontbijt en het afscheid van Eric, zijn cameraman, regisseur en Ben de fotograaf is het tijd om een wandeling door Bogota te maken, een stad met 9 miljoen inwoners. Eigenlijk zouden we vandaag al een slachtoffer van seksueel geweld spreken, maar deze mevrouw heeft besloten er op het laatste moment vanaf te zien, omdat ze bang is problemen te krijgen na het geven van een interview.

Er is nu wat tijd over die we vullen met een wandeling door Bogota. Volgens Merlijn, woordvoerder van het Rode Kruis die onze reis begeleidt, is het goed om een indruk van de stad te krijgen. Zeker vanwege het contrast met de gebieden waar we de komende dagen terecht gaan komen.

's Middags hebben we een afspraak in het gebouw van het Rode Kruis. Hier krijgen we van verschillende sprekers informatie over seksueel geweld in het land, de verschillende groeperingen die in Colombia actief zijn, hoe om te gaan met slachtoffers en de do’s en dont's tijdens de reis. Eén van de sprekers is Max, veiligheidscoördinator van het Rode Kruis. Hij wordt ook wel de cowboy van het Rode Kruis genoemd. Een charismatische man die ons om te beginnen uitleg geeft over alle groeperingen die actief zijn. De FARC en ELN zijn de bekendste, maar er zijn er meer. En die werken in sommige gevallen onderling samen, maar soms vechten ze elkaar ook de tent uit. Een zeer complexe situatie die bijna niet uit te leggen is. Waar het om gaat is dat vrouwen overal het slachtoffer van seksueel geweld zijn.

Morgen vertrekken we naar Buenaventura, een gevaarlijke stad waar de meest vreselijke dingen gebeuren. Max vertelt over zogenaamde chop-up houses, plekken waar lichaamsdelen één voor één afgehakt worden. Als toerist heb je in Buenaventura vooral niks te zoeken, maar Max stelt ons gerust; wij hoeven ons geen zorgen te maken over onze veiligheid. Het Rode Kruis heeft de plaatselijke groepering van tevoren ingelicht en toestemming gevraagd of ze akkoord zijn met onze komst. Zij zijn dus op de hoogte dat we er zijn en, zo vertelt Max, we zullen zeker in de gaten worden gehouden in Buenaventura.

Na een paar uur te zijn overladen met informatie duizelt het behoorlijk. We eten een hapje ik ga vroeg naar bed. De wekker staat om 4.45u voor de vlucht naar Buenaventura.

Naar de overige blogs van Coen