Het is stipt half tien als de aftelklok plaats maakt voor een reclame voor snoep. Maar let wel: ondeugend snoep. En voor American Express, de creditcard waarmee vast duizenden ouders voor 15 euro een ticket aanschaften voor hun kinderen. Of voor zichzelf natuurlijk, want hoewel het concert folkelt van roze en paarse kleurtjes, mikt Dua Lipa opvallend op de volwassen popliefhebber.
Het was niet makkelijk om als popartiest je stempel op het jaar 2020 te drukken, maar als het iemand lukte was het wel Dua Lipa. Ze bracht begin dit jaar de uitbundige popplaat Future Nostalgia uit, en die staat vol met hits. Ze trapt af met vijf van die nieuwe nummers, en ze zijn allemaal raak. Future nostalgia, een mooi begrip is dat, een voorschot op de herinneringen die je zult maken. Weet je nog, het jaar 2020, dat klote jaar waarin Dua Lipa ons zorgeloos op de bank liet dansen?
Maar de nostalgie die we vandaag zien is niet bepaald futuristisch. De hele show is gedrenkt in jaren 80-herinneringen die het jonge publiek helemaal niet kan hebben, vergelijkbaar met hoe Bruno Mars dat een paar jaar geleden deed. We zien dansgroepen in kleurrijke kleding die de ster omringen zoals Michael Jackson dat bedacht. We zien Dua Lipa in een glibberbal-badpak tussen de neon hoepels. We belanden in Studio 2054, een romantisch beeld van hoe clubben er in de jaren tachtig uit zag, maar dan met de blik van iemand die zo'n club alleen maar kent uit de films: met neonlichten, ijzeren kooien en rookmachines. The Blessed Madonna is er de dj van dienst. Een moment later - een omkleedmomentje voor de ster - flitst een video 8 opname langs waarin Dua Lipa rollebolt met Miley Cyrus en een viewmaster. Een viewmaster!
'Heb jij nog wat leuks gedaan dit weekend?' 'Nou ja zeker, ik ben naar een Dua Lipa concert geweest!' Het klinkt nog steeds een beetje onwennig, maar dit zijn de uitjes van 2020, en als artiest heb je de taak iets neer te zetten waar je fans daadwerkelijk hebberig van worden. Dua Lipa doet dat met een perfecte choreografie, heel veel kleur en heel veel sterren.
Intussen volgen de hits elkaar in een razend tempo op. 'New Rules', 'One Kiss', 'Electricity'. Elk liedje een ander decor, weinig ruimte voor sentimenteel gedoe, en ook niet voor een politiek momentje, zoals Billie Eilish dat zo nadrukkelijk inlastte in haar show. De verschillen zijn sowieso groot. Waar Billie's werk druipt van de onderhuidse angsten en paranoia mag je bij Dua Lipa juist zorgeloos alles los laten. Dua Lipa heeft meer gasten waar de oudere popliefhebber van opveert: Elton John doet zijn 'Rocket Man', Kylie haar nieuwe liedje 'Real Groove'. En dan is er nog haar meest credible collab tot nu toe, die vandaag een tease krijgt: een behoorlijk spannende track met paaldanskoningin FKA Twigs.
De late 70s en jaren 80 waar Dua Lipa zo rijkelijk uit put was niet bepaald een optimistische tijd. Steden als New York, Berlijn en Amsterdam waren grauw, de werkloosheid onder jonge mensen was hoog, de koude oorlog hing als een zwarte schaduw boven ons. Het is geen toeval dat Dua Lipa niet grijpt naar de kunst die de paranoia probeerde te vangen, maar juist naar de kleurrijke, extravagante ontsnapping die de clubs boden. Dat is een mooi vooruitzicht. Want hoe vreselijk dit corona-jaar ook was, we zullen ook denken aan het perfecte pop-parcours dat Dua Lipa vanavond aflegde. Ok, het was misschien zelfs wel zo perfect dat het niet meer live voelde. Eigenlijk lijkt het meer om een avondvullende award show performance. Maar als deze strak gearrangeerde glitterboel in de Ziggo Dome zou neerstrijken, zou het dak er af gaan.
De perfectie wordt op een charmante manier doorbroken aan het eind van ‘Don’t Start Now’, haar gigahit van begin dit jaar. Ruim een uur stond de crew onder hoogspanning. Alles moest perfect zijn, elke beweging moest kloppen én goed in beeld komen. En dan is er een soort collectieve ontlading die gelukkig iets menselijks geeft aan deze live videoclip.