Eva Cleven in vijf platen Eva Cleven in vijf platen

‘Een tune die ik altijd mee probeer te zingen, maar hij is zo hoog dat ik na het meezingen pijn in mijn keel heb. Dus ik hoop dat ik nog kan praten tijdens de rest van Club Cleven. Het is een beat waar ik heel hard op ga, maar ook haar stem is fantastisch. Club Cleven, op zaterdagavond, is eigenlijk de opmaat naar een uitgaansavond, maar door corona is er geen uitgaan. De behoefte om te clubben is er wél, ook al ga je niet naar de club. Mensen willen verrast worden en losgaan. Dat zul je dus terughoren in het programma, en natuurlijk hou ik je up to date hoe het clubben zich ontwikkelt over de komende maanden. Ik vind het zo verdrietig dat alles wat we over de afgelopen jaren hebben opgebouwd nu langzaam afbrokkelt, hopelijk is er snel meer perspectief voor de clubs.’

‘Holy crap. Ik ben sowieso fan van The xx en Jamie xx, en draaide deze afgelopen week tijdens mijn proefuitzending stiekem in de nacht op 3FM. Op de weg terug naar huis heb ik die plaat nog eens zeven keer op repeat gehad. Het is zo’n plaat waar geen ontkomen aan Het is een hele harde snelle track, zeker voor zijn doen. Ik vind het bij deze tijd passen, we zitten in een tijd dat we niet zoveel controle hebben, alle regels zijn anders dan ze waren. Dat hoor je terug in Jamie xx die ineens KEIHARD gaat. Fuck it allemaal.’

‘Het is een track die sowieso lekker lang duurt. Toen er nog feestjes waren – voor corona – had je soms dj’s die per refrein een nieuwe track draaien. Dat trek ik vrij slecht. Als een artiest een nummer heeft gemaakt, dan moet je het waarderen voor wat het is. Daarom ben ik waarschijnlijk radio-dj geworden, en geen club-dj. Deze heeft een superlekkere lange opbouw, de feel is tijdloos.’

‘Zondag is voor mij de dag dat ik echt helemaal niks hoef, en in principe de hele dag in mijn pyjama mag blijven zitten. Ik moet mezelf altijd geruststellen wanneer ik niet zoveel aan het uitvoeren ben, dat ik niet zoveel aan het uitvoeren ben. Snap je? Met deze track denk ik: ja man, komt goed. Geniet van dit moment, dat is prima. Dat is wat ik probeer op de zondag te doen. Niet te hard en veel nadenken, niet teveel zorgen maken. Gewoon zijn. Deze track hoort daarbij.’

‘Ik hoor deze plaat al mijn hele leven omdat mijn ouders hem ook altijd opzetten. Het is een concert waar ik geen genoeg van krijg, ik ken hem helemaal uit mijn hoofd omdat ik hem duizend keer heb gehoord. En als ik dan op een onbewoond eiland zit – wat ik heb gedaan met Expeditie Robinson – wil ik ook niet teveel tekst of urgentie voelen. Ik wil zelf bepalen wat ik erbij denk of voel. Dit concert is prachtig, al vrij snel in deel 1 wordt het hem een beetje teveel, hij is zo alles aan het geven dat hij zelf ook geluid begint te maken. Dat vind ik altijd heel mooi om te horen. Ik kan genieten van hoe heftig hij erin zit. Het is geen pianoconcert waar het volgens de regeltjes gaat. Geen klassiek concert waar iedereen stil moet zijn, hier hoor je zijn karakter ook terug.’