Kies je voor een handtekening of selfie met je idool?

Daar staat 'ie dan: je favoriete artiest. Je wordt licht in je hoofd en de adrenaline giert door je lijf. Het is nu of nooit! Wat doe je? Je moet iets! Iets om dit onvergetelijke moment vast te leggen en nooit te vergeten. Je vrienden zullen je anders ook nooit geloven. Met knikkende knieën stap je op hem af en stotterend vraag je: "Mag ik alsjeblieft..."

..een handtekening?

Dát had je twintig jaar geleden gevraagd. Goed voorbereid pakt je idool een stift uit z'n zak en hij of zij krabbelt met een soepele beweging iets dat lijkt op een naam op een stukje papier. Of, als je gelukt hebt, op een speciaal gedrukte persfoto. Of op een cd-hoesje, je t-shirt of een lichaamsdeel naar keuze. Helaas kiest bijna niemand meer voor deze optie.

De stiften blijven thuis en dat is zonde, want zo'n handtekening is toch een piece of art. Jarenlang heeft je idool, dromend van succes, geoefend op een signature krabbel om zijn fans te verblijden. Een goeie handtekening kan een nietszeggend object in een handomdraai duizenden euro's waard maken. Zoals dit programmaboekje van The Beatles of deze plaat van The Rolling Stones.

...een selfie?

Die vraag je anno 2019. Je grist je telefoon uit je zak en opent de selfiecamera. Zenuwachtig schuif je jezelf naast je idool en probeert onopvallend oogcontact te maken via je telefoonscherm. Je probeert koeltjes te lachen, maar het eindresultaat is toch een portret van een hyperenthousiaste fan naast een perfect lachende popster. Die heeft namelijk oneindig lang geoefend op deze selfielach in de spiegel en is inmiddels een professional.

Vluchtig deel je de foto in al je appgroepen en zet je hem op Instagram. Op een paar likes na is de wazige foto eigenlijk een waardeloze verspilling van megabytes, maar je hebt voor de rest van je leven bewijs dat je zenuwachtig naast je idool hebt gestaan. Daarom blijven we met zijn allen massaal om selfies vragen.

Wat kiezen jullie?

Wij namen de proef op de som en vroegen het aan jullie. Jullie reageerden massaal en we kunnen concluderen dat de selfie het toch wint van de handtekening. Dit is een kleine greep uit jullie reacties:

"Het liefst een selfie! Maar mijn grote idool (Jett Rebel) doet tegenwoordig niet meer aan selfies dus waren het de laatste 2 keren handtekeningen!"

"Verschillend. Liefst koop ik de cd en laat die signeren. Als er een korte rij is ik iemand kan spreken, wil ik wel zeggen wat ik er van vond. Maar hoef geen selfie of handtekening op een papiertje. De momenten dat ik met HAEVN op de foto sta, komt door anderen. Maar toen het album uit kwam, heb ik wel (voor het eerst) in de rij voor het signeren gestaan."

"Toen ik jonger was, stond ik te wachten tot ze buiten kwamen. Dan een handtekening en een foto als dat lukte. Als ik ze nu tegen kom dan zou ik gedag zeggen. Zoals bij alle bekende mensen."

"Vaker een handtekening denk ik. Ligt aan hoe onnodig nerveus ik ben."

"Foto dat is leuker en dan weet je zeker dat het echt is en je raakt het niet snel kwijt."

"Een selfie! Een handtekening is leuk, maar ik raak die zo weer kwijt. Bij een selfie sta je samen met je idool op de foto en kan je er herinnerd aan worden hoe leuk het was terwijl je jezelf ziet met je idool."

"Eerder een goed gesprek. Quality time en heeft de artiest ook gewoon veel meer plezier aan."

"Ik denk dat als ik mijn favoriete artiest tegenkom (kleine kans), ik in shock blijf staan met mijn mond open & dus vergeet te vragen om een foto en handtekening."

"Beide toch! Maar dan wel later de handtekeningen laten tattoeëren."