Mogen ouders je schoolgegevens controleren?
- Nieuws
- Mogen ouders je schoolgegevens controleren?
“Mijn ouders kunnen in een app precies zien wat ik doe. Ze worden boos als ik gespijbeld heb of een slecht cijfer haal. Dat is dan even vervelend, maar het is voor mezelf beter.”
Ouders dreigen door te slaan met het volgen van hun kinderen via apps als Magister en SOMtoday. Dat vindt Tweede Kamerlid Paul van Meenen van D66. Hij vindt dat scholieren meer recht hebben op privacy. Want is het nodig dat je ouders weten wanneer je je huiswerk niet hebt gemaakt of te laat bent gekomen?
Van Meenen vindt dat de onderwijsminister afspraken moet maken met ouders en scholen wat er wel en niet gedeeld mag worden van scholieren. Maar wat vinden jongeren er eigenlijk zelf van? We vroegen naar de mening van ons 3FM Tussenuurpanel.
Mijn ouders vertrouwen mij
Güner (17), is het met D66 eens. “Mijn ouders vertrouwen mij, ze kijken nooit op het systeem. Ik ben blij dat ze er niet op kijken, want zo zien ze ook niet wanneer ik mijn boeken of huiswerk ben vergeten. Qua cijfers maakt het mij niet uit, dat vertel ik ze toch zelf. Ik snap dat ouders op de hoogte willen blijven, maar ze hoeven niet álles te zien toch? Ik vind het een goed idee van D66 om te zorgen dat er minder schoolgegevens te delen met ouders.”
(Ole (l) vindt het niet eens zo erg dat zijn ouders meekijken)
Ze worden boos als ik heb gespijbeld
Ole (17) vindt het wel fijn dat zijn ouders in het systeem kunnen zien wat hij allemaal uitspookt. “Ik ben bijna achttien. Ik mag zelf bepalen of mijn ouders nog toegang hebben tot mijn schoolgegevens, maar dat mogen ze. Ze worden boos als ik gespijbeld heb of een slecht cijfer haal. Dat is dan even vervelend, maar het is voor mezelf beter. Doordat zij kunnen zien hoe het gaat doe ik wel beter mijn best op school.”
Brian (16) is het met Ole eens. “Het is niet chill dat ze het zien als je een onvoldoende haalt, maar aan de andere kant komen ze er toch wel achter. Het is goed dat ze alles kunnen zien, daar hebben ze recht op. En ze kunnen je helpen.”
Als je maar slaagt
Pim (17): “Mijn ouders kijken wel op de app, maar geven mij de verantwoordelijkheid. ‘Als je maar slaagt’, zeggen ze altijd. Ik vind het wel fijn dat ze mij mijn gang laten gaan. Ik ben het eens met D66. Je ouders hoeven niet alles te weten en we kunnen die verantwoordelijkheid best aan. Ik denk dat je jongeren zelf moet laten bepalen of je ouders gegevens wel of niet kunnen zien.”
(Pim hoeft niet per se pottenkijkers)
Mijn ouders mogen toegang
Eva (18) mocht toen ze achttien werd bepalen of haar ouders toegang kregen tot haar schoolgegevens. “Maar ik wist niet eens dat het kon, het maakt me niet zo veel uit. Bij ons zie je in de app afwezigheid, cijfers en te-laatmeldingen. Ik gaf mijn ouders toegang om alles te kunnen zien omdat ze dat zelf graag wilden. Ik vind zo’n leeftijdsgrens een prima idee. Onder de achttien moet je sowieso de ouders toegang geven, anders gaat iedereen spijbelen.”
Bij zestien mag je zelf bepalen
Bij veel scholen mag je bij een bepaalde leeftijd zelf bepalen of je ouders inzage hebben in je schoolgegevens. Bij Eva en Ole is dit bijvoorbeeld bij achttien jaar. Maar wat is er eigenlijk wettelijk bepaald betreft privacy van scholieren? Onze vrienden van Mashup gingen op onderzoek uit, en ontdekten dat jongeren vanaf zestien jaar al mogen bepalen of hun ouders toegang hebben tot hun schoolgegevens.
Volgens de Autoriteit Persoonsgegevens mogen je ouders onder je zestiende in principe alles van je weten: van je pincode tot alles wat je op school doet. Alleen je dagboek mogen ze niet lezen. Na je zestiende verandert dit, dan moet je toestemming geven aan je school om gegevens met je ouders te delen.
Gecontroleerd worden door ouders
Het is de taak is van de school om de ouders te laten weten hoe het met hun kind gaat op school. Maar het is ook belangrijk om te leren om op eigen benen te staan, vindt D66. Om dat te leren is het belangrijk dat niet alles wat je doet door je ouders gecontroleerd wordt. Wanneer je van school afgaat, moet je geleerd hebben om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gedrag.