Tom Tukker: "Je moet alleen kunnen zijn zonder eenzaam te worden"

Bij Tom Tukker denken de meeste mensen aan een personage uit Family Guy in plaats van de Amsterdamse singer-songwriter...
"Haha, ja klopt. Ja, ik ben ermee geboren en het klinkt toch wel echt lekker, dus waarom zouden we er iets aan veranderen? Bovendien zijn alle liedjes ook wel echt mijn liedjes die gaan over mij, dus om er dan een hippe naam aan te hangen voelde niet goed."

Oké, oké. Maar hoe lang duurt het voordat Tom Tukker groter is dan Tom Tucker?
"Tja, dat zou wel vet zijn... Bedoel je in Nederland of wereldwijd?"

Nou, laten we zeggen wanneer je Tom Tucker intypt op Google en je te zien krijgt: bedoelt u soms Tom Tukker?
"Haha, ja precies. Ik hoop redelijk snel. Ik word er stiekem ook wel een beetje gek van. Laten we zeggen drie jaar. Misschien ambitieus, maar je moet groot denken, toch?"

Absoluut! Hé, je omschrijft je liedjes vaak als een ontsnapping aan de maatschappij waar we nu in leven waarin alles gericht is op prestaties. Waarom zoek je deze ontsnapping?
"Ik ben op zoek naar een soort rare vorm van rust die geen stilte is. Om liedjes in te schrijven. Mijn eerste EP heb ik ergens in een bos geschreven. Wat ik dan eigenlijk maak zijn soundtracks van die stilte. Ik vlucht uit de hectiek van alles wat een stad met zich meebrengt. Nieuws, je telefoon mensen, maar ook verwachtingen en druk."

Voel je prestatiedruk?
"Niet per se als muzikant, maar wel als persoon. Ik denk dat dit voor veel mensen geldt. Er ligt tegenwoordig best een hoop druk op iedereen. We moeten alsmaar verder komen in het leven. En het allerliefst heel ver."

En vaak al vanaf jonge leeftijd...
"Ja, precies. Je wordt al zo snel geconfronteerd met bijvoorbeeld de vraag of je mavo, havo of vwo gaat doen. Presteren zit er zo ingebakken en daar wil ik soms van weg. Ik denk ook dat veel mensen niet meer in staat zijn om alleen te zijn zonder eenzaam te worden. Voor mij is dát juist heel belangrijk. Daar helpt muziek mij bij. De gedachtes en emoties die bij het schrijven van muziek omhoog komen, behoeden mij voor eenzaamheid in mijn alleen zijn."

"Voor mij is het heel belangrijk om alleen te zijn zonder me eenzaam te voelen."

Voor je EP 'Rain' die op 31 maart uitkomt vertrok je vier maandag naar IJsland. Was dat een vlucht?
"Een beetje wel. IJsland biedt alle ruimte om alleen te zijn. Ik zat in Reikjavik, een stad waar je alle ruimte hebt om anoniem te zijn en je terug te trekken. Iedereen doet daar zijn eigen ding. Plus, de natuur is fantastisch. Je huurt een autootje en op iedere straathoek vind je een berg waar je zo een videoclip op zou kunnen nemen."

I really love this place #nofilter #nojoke

Een bericht gedeeld door Tom Tukker (@ttukker) op 24 Aug 2016 om 5:15 PDT

Wat je ook gedaan hebt voor het nummer 'Rain Is Gone'.
"Klopt! In die periode dat ik daar zat ontmoette ik één van de danseressen uit de video. We hebben toen samen het idee voor de clip gevormd. Max Westendorp, die ik kende uit Amsterdam, is toen naar IJsland gekomen om die video te schieten."

Je liedjes zijn enorm persoonlijk. Leer je Tom Tukker pas echt kennen door middel van zijn muziek?
"Ik probeer heel vaak metaforen in liedjes te verstoppen die je pas doorhebt als je voor de zesde keer luistert. Soms is dat iets wat simpelweg te persoonlijk voor me was om het er letterlijk in te stoppen. Met goed luisteren kun je mij dus best wat beter leren kenen."

Hebben mensen die dichtbij je staan deze stiekeme metaforen wel door?
"Dat is wel eens gebeurd. Op mijn eerste EP staat een nummer dat gaat over afscheid nemen. Het is geïnspireerd op een verhaaltje wat mijn vader schreef, het ging over de zelfmoordpogingen van zijn opa, mijn overgroot opa. Een ervaring die hem heel erg is bijgebleven. Toen ik zijn verhaal las, greep me dat enorm aan. Het liedje gaat uiteindelijk over een relatie waarin je afstand van elkaar neemt met daarin een kleine referentie naar het uit het leven willen stappen. Mijn vader was op vakantie toen hij dat nummer voor het eerst hoorde en belde me geëmotioneerd op. Hij had me meteen door."

"Mijn vader was op vakantie toen hij dat nummer voor het eerst hoorde en belde me geëmotioneerd op. Hij had me meteen door."

Je single 'Rain Is Gone' voelt ook als een liedje met een verhaal.
"Dat heeft het zeker. Het is een enorm persoonlijk nummer. Het ging niet zo goed in de relatie met mijn huidige vriendinnetje en met het liedje probeerde ik te zeggen: wacht nou maar, de zon gaat ooit weer schijnen. Als de regen weg is."

Wat is de tofste muzikale ervaring die je tot nu toe hebt meegemaakt?
"We zijn naar Wit Rusland geweest voor een festival en dat was een bizarre ervaring. We kregen een tolk en security-gast toegewezen en moesten een formulier ondertekenen dat we op het podium niet over homorechten zouden praten. Het was in Minsk. Een stad met veel armoede, grote wegen en nauwelijks mensen op straat.

Op het festival waar we stonden, werd ook geen alcohol geschonken. Maar bij het laatste liedje van de set gebeurde iets. Na één keer het refrein te hebben gezongen begon het hele publiek hem daarna mee te blèren. Tot op vandaag krijg ik nog steeds berichtjes uit Minsk van mensen die willen dat we terugkomen. Dat was zo'n onvoorspelbare en bijzondere ervaring voor ons."

Op welke leeftijd wist Tom Tukker dat hij muzikant zou worden?
"Ik begon als 5-jarige met het spelen op de cello en daarna ook nog de piano. Ik denk dat ik op de middelbare school voor het eerst bewust de keuze heb gemaakt dat ik naar het Conservatorium wilde."

Waren je ouders het daar eigenlijk mee eens?
"Nee! Ga maar een vak leren, zeiden ze... haha. Nou ja, mijn moeder vond het te gek, maar mijn vader was minder fan. Maar anders was ik biomedische wetenschappen gaan studeren. Over fouten gesproken. Nee, gelukkig heb ik ze overtuigd en achteraf denk ik dat mijn vader er misschien wel spijt van heeft dat hij er toen niet meteen achter stond."

"Conservatorium? Nee! Ga maar een vak leren, zeiden mijn ouders."

Waar ben je bang voor?
"Waar we het net over hadden. Dat het alleen zijn niet meer kan bestaan zonder eenzaamheid. Dat lijkt me vreselijk."

Waar heb je een hekel aan?
"Mensen die denken te weten hoe dingen in elkaar zitten. Het moment dat mensen kennis en cijfers inzetten in een discussie of gesprek en daarmee volledig voorbij gaan aan de kern van een onderwerp en waar het echt om draait. Om de VVD te quote: effe normaal doen, haha!"

Hé Tom, als we dit interview over een jaar nog een keer houden. Waar hebben we het dan over?
"Dan kijken we terug op een jaar vol mooie releases en shows. Er komt namelijk een heleboel aan waar ik helaas nog niks over mag en kan zeggen. En hopelijk kijken we dan uit naar een zomer gevuld met toffe festivals."